Kimsesiz olduğunu ifade eden Şengül, tek isteğinin sıcak bir yuva olduğunu söylüyor.

Celal Şengül, 1953 yılında Zeynep ve Seydo çiftinin üç erkek çocuğundan birisi olarak Erzincan’da dünyaya geldi. 7 yaşında geçirdiği trafik kazası sonrası sol ayağı kangrene dönüşen Celal Şengül’ün ayağı bir yıl sonra diz kapağının altından kesildi. 61 yaşındaki Şengül, 7 yaşından itibaren engelli olarak protez bacağıyla hayatını sürdürmeye devam ediyor. Şu yaşına kadar hiç evlenmeyen Celal Şengül, yaşamı süresince hep maddi sıkıntı çekti. Babası Seydo’yu 20 yıl önce ve annesi Zeynep’i de 4 yıl önce kaybeden Celal Şengül, maddi imkansızlıklar sebebiyle Gülabibey Camii'ne ait tuvalete sığındı. Cami Derneği tarafından Celal Şengül’e tuvalet ve cami temizliği için işe alındı. Tuvaletten elde edilen gelir ise dernek tarafından Şengül’e bırakıldı. Yatacak yeri de olmayan Şengül, tuvaletin içerisinde bulunan 5 metre karelik temizlik malzemelerinin bulunduğu bölümü boşaltarak, bu alanı adeta evine dönüştürdü. Bir kanepe ve bir masa koyarak burada yaşayan Celal Şengül, yemek ihtiyacını da buraya koyduğu küçük tüp üzerinde pişirerek sağlıyor.

Şengül, tuvaletten ortalama günlük 5 ila 10 TL arasında gelir elde ediyor. Tuvaletin ve cami bahçesinin bakım ve temizliğini yapan Celal Şengül’e aynı zamanda cami cemaati ve Gülabibey Mahallesi Muhtarlığı aracılığı ile Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı tarafından destek sağlanıyor. Devletten üç aydan üç aya 800 TL engelli maaşı alan Celal Şengül, sıcak bir yuvaya sahip olmanın hayalini yaşıyor. Celal Şengül, sıcak bir yuvanın hayali ile yaşam mücadelesine devam ettiğini söyleyerek, "4 yıldır buradayım oturuyorum. Kimim kimsem yok. Cemaatimden Allah razı olsun buraya bakıyorlar. Burada yardımcı oluyorlar. Her yerden yardım geliyor. Ramazan’da yiyeceğim geliyor, erzakım geliyor. Ama yatacak yerim burası. Buradan başka yatacak yerim yok. 4 yıldır da buradayım. Başka bir yerden bir gelirim yoktur. Devletten Allah razı olsun maaş bağlamış onunla idare ediyorum. Ama olmadığı takdirde 3 aydan 3 aya maaş alıyorum, onunla geçim yapıyorum. Sağa sola borcum vardı onları kapattım, Allah razı olsun devletimden yine bana sahip çıktı. Bir ev istiyorum devletimden. Oturacağım bir yer ev olsun yeter bana devletten bunu istiyorum ben."

Gülabibey Mahallesi Muhtarı Erdal Aşut ise "Celal kardeşim şuanda camimizin tuvaletlerine bakıyor ve yeri olmadığı için mecbur orada temizlik malzemelerini koyduğumuz yerde Celal kardeşim kalıyor. Kalmasının sebebi; yerinin olmadığından ve kardeşimizde gerçekten mağdur bir durumdadır ve evi yoktur. Geçimini de burada tuvaletlerden üç beş kuruş almakla geçindiriyor." diye konuştu.