Geçen sene Mayıs ayının başında (2019) Çayeli merkezde bir güzelliğe şahit olmuş ve sevincimizi de “Çay iç, kitap oku” demek suretiyle dile getirmiştik. (Yeni Asya, 9 Mayıs 2019) Bu sene ise sevinmek yerine bir burukluk kapladı içimizi.
Burukluğun sebebi şu: Geçen sene Çayeli ilçe merkezinde açılan ve hepimizi sevindiren ‘Gençlik Kitap Kafe’ kapatılmış, yerine geçici olarak bir üniversite hazırlık kursunun danışma bürosu açılmış ve daha da üzücü olan burası önümüzdeki aylarda ‘sosyal tesis, çay ocağı’ olarak hizmet verecekmiş.
Geçen yıl açılan ve eksikliklere rağmen hizmet vermeye başlayan ‘Gençlik Kitap Kafe’nin çok daha mükemmel, çok daha donanımlı, çok daha teşvik edici olması icap ederken; kapatılıp yerine ‘çay ocağı’ açılacağının ifade edilmesi ‘kitap dost’luğu ile izah edilebilir mi?
İşin mahiyetini ve ayrıntılarını bilemiyoruz, ama şu an için orada hizmet veren ‘dershane danışma bürosu’ çalışanlarından aldığımız bilgi bu yönde.
Geçen yıl “Çay iç, kitap oku” diyerek duyurduğumuz bu faaliyetten şöyle bahsetmiştik:
“Çayeli’nin en kalabalık meydanında açılan bu ‘kitap okuma yeri’ni görünce sevinerek içeri girdim ve umumî olarak burada bulunan kitapları incelemeye çalıştım. İsteyene ücretsiz çay ikramı da yapılan bu mekânların çok faydalı ve bir o kadar da geç kalmış bir hizmet olduğunu tekrardan hatırlatmak isteriz. Bir değil, bin defa tebrik ettiğimiz bu faaliyetlerin hem yayınevlerince hem de sivil toplum kuruluşlarınca da desteklenmesi gerektiği de açıktır.
Bu vesileyle bir iki noktaya dikkat çekmek isteriz: “Kitap okuma ve okutma gayretleri ne kadar desteklenirse yine de az sayılır. Çok sayıda kitabın bulunduğu bu mekânda kanaatimizce kitap çeşitleri daha da arttırılabilir ve arttırılmalıdır. Oradaki görevli ile sohbet ederek kimlerin kitap okumaya geldiğini sorduk. Tabiî ki öncelik okul öğrencilerinde. Hepimizin kitap okumayı teşvik etmek için farklı teklifleri olabilir. Bu meseleye kafa yormak isabetli olur. Acaba bu kitap okuma yerleri belli kurallara bağlı olarak isteyene emanet kitap verebilir mi? Hele hele küçük ilçelerde bu meselenin çok daha kolay işleyeceği bellidir. Giden kitapların geri gelmeme ihtimaline karşı, kitap emanet olarak verildiğinde depozito alınabilir. Bir ay içinde kitap geri gelmezse bu kitap satılmış sayılabilir ve emanet (depozito) alınan para ile yeni kitap alınabilir. Çayeli örneğinde hadiseye bakılacak olursa böyle bir uygulama ile köylerdeki insanlar da kitap okuma imkânına kavuşabilir. (...) Bu teklif ve endişelerimizi paylaştığımız Çayelili bazı kitap dostları meseleyi yetkililer nezdinde gündeme taşıyacaklarını ve Risale-i Nur eserlerinin de bu kitap okuma yerlerinde bulunmasına çalışacaklarını ifade ettiler. Niçin olmasın? Çayeli, çay ve kitap güzel bir üçlü olur inşallah.” (Yeni Asya, 9 Mayıs 2019)
İşte bizi böyle sevindiren ve çok daha büyümesini arzu ettiğimiz ‘Gençlik Kitap Kafe’nin şimdi sadece tabelâsı yeninde duruyor. Kitaplar boşaltılmış ve atıl vaziyette bundan sonraki ‘sahip’lerini bekliyor. Acaba buradaki kitap kafeyi boşaltanlar çok daha iyi bir yer ve mekân mı hazırladılar? Ne yazık ki bu noktada bir bilgi veren olmadı. Eğer, “Çayeli kitap okumaya alışamadı, kitap kafe ilgi görmedi, ‘iş’ yapmadı” gibi düşünceler var ise bunun yolu ‘kitap okuma yerleri’ni azaltmak olmamalı. Muhtemelen arzu edilen ilgi gösterilmemiş olabilir, ama gençlerin ilgisini temin edecek şekilde çalışmalar yapıldı mı? Kültür ve Turizm Bakanlığı ve Millî Eğitim Bakanlığı kitap okumayı teşvik edecek çalışmalara çok daha fazla ağırlık vermeli. Tabiî ki mahallî idareler ve sivil toplum kuruluşları da ellerini ‘kültür ve eğitim taşı’nın altına gönüllü olarak uzatmalı vesselâm.