Ardından, sürekli olanlar dahil, bütün kartlar için yenileme süreci başlatıldı. Ama Yeni Asya mensupları başta olmak üzere, bazı gazetecilerin kartları bir türlü yenilenmedi.

Konuyla ilgili olarak CİMER üzerinden iletilen sorulara hep aynı standart cevap verildi:

“Değerlendirme işlemi devam ediyor.”

Aylar, yıllar geçti; bu “değerlendirme işlemi” bir türlü tamamlanmadı. Bunun üzerine, Aralık-2020’de Başkanlığa kartımızın verilmesi talebini ihtiva eden bir dilekçe yazdık.

Buna da cevap gelmeyince dava açtık.

Davaya bakan Ankara 6. İdare Mahkemesi oybirliğiyle verdiği kararda özetle dedi ki:

* Davalı idare tarafından davacının başvurusunun değerlendirme aşamasında olduğu belirtilmişse de, idarenin gerekli araştırma ve değerlendirmeyi yapmayarak, aradan uzun bir süre geçmesine karşın davacının basın kartını yenilemediğinin anlaşılması karşısında, davacının basın kartının yenilenmesi istemiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin işlemde hukuka uygunluk bulunmamaktadır.

* Davalı idarece, davacının aldığı bir mahkûmiyet hükmü nedeniyle basın kartı taşıma hakkını yitirdiği belirtilmiş ise de, davacının 2002’de İstanbul 3. DGM’ce mahkûmiyetine karar verildiği, ama İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 2017’deki kararıyla memnu haklarının iadesine karar verildiği, adlî sicil kaydındaki mahkûmiyetin üzerinden kanunda belirtilen sürelerin geçtiği ve arşivden silinme şartları oluşan mahkûmiyetin kart alınmasına engel oluşturamayacağı açıktır.

Başkanlığın kart vermeme işlemini iptal eden bu karardan 4 ay sonra kartımız verildi.

Böylece hukukun dediğine uyuldu, sağduyuya dönüldü ve 4 yıllık bir keyfîlik sona erdi.

Başından beri “Hukuksuzlukları hukukla aşacağız” diyorduk. Öyle oluyor ve olacak.

Darısı aynı keyfî uygulamaya maruz bırakılan diğer Yeni Asya mensupları başta olmak üzere kartları verilmeyen tüm gazetecilere.

Ardından sıra, gri pasaport dağıtımında uygulanan ayrımcılığa da son verilmesinde...