Oysa özellikle ceza yargılaması “pardon”u kaldırmaz. Orada yapılacak hatanın tamiri ve telâfisi yok. Hukuk tarihine geçen Jan Dark ve Dreyfus olayları, bilinen en çarpıcı örnekler. Üstad “Bir masumu idam etmek mi, on caniyi affetmek mi daha zarardır?” diye sorarken bu sorumluluğa dikkat çekiyor.

Birilerinin başlatıp OHAL’le iyice tırmandırdığı süreçte de ne yazık ki yargıya “pardon” dedirten, ama özellikle bazıları için telâfisi imkânsız hale gelen örnekler yaşandı.

Tutukluyken vefatından sonra hakkında beraat kararı verilenler bunların başında.

MİT rapor ve listeleriyle tutuklanıp aylarca, hattâ yıllarca içeride kaldıktan sonra, delil diye gösterilen şeylerin asılsızlığı anlaşılıp bırakılan, ama dirlik düzeni, huzuru, itibarı, işi gücü mahvedilen nice masum da.

Tam bu noktada Bylock’ta neden sonra (!) fark edilen ve Adalet Bakanına “Çözülünce ilk kez rahat uyudum” dedirten “morbeyin” skandalını hatırlamamak mümkün mü?

Peki, ya Türk Telekom’dan kaynaklanıp zincirleme diğer halkaları etkileyen çok kritik “kayıt hataları” sebebiyle Bylockzede durumuna düşürülmüş, ama sessizce geçiştirilen 40 bin kişilik ikinci listeye ne demeli?

(Bu konuları işlediğimiz 1.12.18 tarihli yazımız: https://www.yeniasya.com.tr/kazim-gulecyuz/delil_479754?)

Bunlara yeni bir örnek daha eklendi:

Hâlâ süren ankesör soruşturmalarında İstanbul Savcılığı, “kamuya açık alanda olmadığı, hatalı olduğu ve mağduriyetlere yol açılmaması” gerekçeleriyle 217 sabit hattın veri havuzundan çıkartılması talimatı verdi.

KHKzede üç kardeşten biri olup morbeyinin deşifre edilmesinde çok emeği geçen Levent Mazılıgüney bunun üzerine soruyor:

“Askerî birliklerle cezaevlerindeki ankesörlü hatlardan mahrem imamların arama yaptığına dair yüzlerce iddianame ve bunlara dayanarak verilen cezalar ne olacak şimdi?”

Bu da ankesörün “morbeyin”i.

Ve güdümlü yargının yeni “pardon”u...