Bak kitâb-ı kâinatın safha-i rengînine,

Hâme-i zerrîn-i kudret, gör, ne tasvir eylemiş.

Kalmamış bir nokta muzlim, çeşm-i dîler bâbına,

Sanki âyâtın Hudâ nur ile tahrîr eylemiş.

Bak, ne mu’ciz-i hikmet, iz’ân-rubâ-i kâinat,

Bak, ne âlî bir temâşâdır fezâ-i kâinat.

Dinle de yıldızları, şu hutbe-i şîrînine,

Nâme-i nurunu hikmet, bak ne takrîr eylemiş.

Hep beraber nutka gelmiş, hak lisâniyle derler:

Bir Kadîr-i Zülcelâlin haşmet-i sultanına,

Birer bürhan-ı nurefşânız vücûb-u Sânia;

hem vahdete, hem kudrete şâhidleriz biz.

Şu zeminin yüzünü yaldızlayan nâzenin mu’cizâtı

çün melek seyrânına,

Bu semânın arza bakan, Cennete dikkat eden,

binler müdakkik gözleriz biz.

Tûbâ-i hilkatten semâvât şıkkına, hep kehkeşan ağsânına,