Gençliğimizde Karagümrük’deki medresede Risale-i Nur derslerine giderdik, o dönemde başka yerimiz de (1970’li yıllar) yoktu. Bir de ayrıca Cumartesi günleri Fatih’te Kavurmacıların dersi olurdu. 

Eyüpsultan‘dan Fatih’e derslere giderken, akşam vakitlerinde otobüs diye bir şey yoktu, minibüsler yoktu. Yürüyerek o derslere gider, asla kaçırmazdık. Marangoz Şevket Günder Abiyi o zaman o derslerde tanıdık. Bilâhare Mümine Güneş Hanımla o yıllarda tanışmıştık. 1972 yılında Mümine Hanımla evlendik ve orman mühendisi olarak çalışmaya başlamıştım. 

Şevket Abi, bize evlilik hediyesi olarak kendi elleri ile, (zaten üç-beş parça eşyamız vardı) kendi marangozhanesinde Mümine Hanıma özel bir yatak odası takımı kendi, el emeği ile yapmış ve hediye etmişti. Onu biz yıllar boyu kullandık. Sonra tayinimiz başka yere çıkında onu Bolu’da dersaneye hediye ettik.

Şevket Abi unutulmaması gereken, hatırası yaşatılması gereken bir abimizdir. Allah rahmet eylesin diyorum. Kendisiyle en son hanımının vefatında görüşmüştük. Bir ara bir fotoğrafımız da vardı Fatih Sultan Camii’nde bir cenaze dolayısıyla çekilmiştik. Allah rahmet eylesin. Cenab-ı Haktan çocuklarına baş sağlığı diliyorum.