Farklı şehirlerden gençlerimizden, telefon ve maillerimize ilginç bilgi akışları oluyor.
Gelen maillerden anlıyorum ki, gençler içinde oldukları durumlardan hiç memnun değiller. Özellikle bu hastalığın da ortamı iyice etkilemesi ve alışılmış düzenin bozması sonucu, gençler bir belirsizlik içerisine düşmüşler. Gençlere böyle dönemlerde en fazla yardımcı olacak olan elbette ebeveynleridir. Onların gençleri anlaması ve maddî ve manevî destek olmaları icap eder. Yoksa, zaten okul düzeni, iş düzeni bozulmuş gençlerin bir de aile iletişimin de problemlerin olması hayatı iyice yaşanmaz hale getirir. Bu da gençler üzerinde sinsi planları olanların işlerini kolaylaştırır.
Evlâdımıza duygu olarak yakın olduğumuzu ona hissettirmek ilaç gibi etki yapar. Elimizden gelen çok etkili bir şey daha var ki, o da onun iyi adımlar atmasına manevî katkı sağlayacak, İlâhî gücü devreye sokmak olan duâdır.
Gençlerle yapılabilecek ve etkisi hemen görülecek en güzel iş, onlarla içinde olduğumuz durumu ciddî ciddî konuşmaktır. Sakın anlamazlar diye düşünmeyin, onları sürekli yargılamayın, onlara bedduâ etmeyin, konuşun, konuşun, bir daha konuşun ve sizi en çok neyin etkilediğini onlara söyleyin. Göreceksiniz olağanüstü bir etki meydana gelecektir.
Ekonomik krizler, sosyal dalgalanmalar en fazla etkisini gençler üzerinde gösterir. Bir ülkede gençlerin morali bozuksa emin olun o ülkenin morali bozuktur. Çünkü genç, kendisiyle birlikte aile fertlerini de etkiler.
Evet, gençler moralli olmalı. Bu da onların yalnız olmadıklarını onlara hissettirmekle olur. Gençlerin zihinlerindeki gelecek endişesi gibi gündemler zaten hayatı ağırlaştırır. Buna bir de aile içi anlayışsızlıklar eklenmemeli. Genç, ailesinin yanında olduğunu hissederse her türlü problemle baş eder.
Gençlerin ümitli olması için devletin ilgili kurumlarının tedbirler alması gerekir. Böyle zorlu dönemlerde aileler eskisinden beş kat daha evlâtlarıyla yakından ilgilenmelidirler. Sivil toplum, cemaatler gençlere sahip çıkmalıdır. Yoksa sıkıntı hem daha çok kişiyi etkiler hem derin izler bırakır.
Unutulmamalı ki, “anne babanın çocuklarına duâları, kabule en yakın duâlardandır.” (Camiü’s-Sağır-2/860.)