Darbe lolipopları geldi

Merhaba sürekli darbe senaryolarına maruz kalan darbezede halkım. Ben artık darbe planından, darbe günlüklerinden, kocakarı dedikodularından bıktım. Her yıl, her ay, her gün olmaz ki kardeşim. Farklı eğlence türleri de var hani! Demokrasi sarnıcı, hukuk devleti olma oyunu bunlarda güzel oyunlar. Bunları bizim darbe sever ekibine tavsiye ediyorum.

Korkmasınlar, biraz ayrıcalıklı vasıflarını kaybedecekler ama sonunda lolipoplarını, elma şekerlerini afiyetle yiyecekler. Anlayacaklarını sanmıyorum. Çünkü her 10 yılda bir (tabi son yıllarda her gün) yapılan darbe planları bunu en aşikâr örnekleridir. Bizim darbecilerin maşallahı var hani! Dağ, taş, özgürlük, demokrasi demeden darbe senaryoları türetiyorlar. Şimdi ÖSS yerine DRB sınavı yapılsa, birinci kesinlikle bu gruptan çıkacak. Baksanıza kaç yıldan beri hep çalışıyorlar. Eskiden daha anlı şanlı darbe yapıyorlardı. Tank, tüfek, kılıçla oluyordu. Başbakanlar idam ediliyordu. TRT’den fon müziği eşliğinde darbe şarkısı çalınıyordu. 5 gün evde istirahat izini veriliyordu. Maalesef şimdi o cüretlerini, kabadayılıklarını kaybettiler! Yani maziden eser yok. Bir kaç kişi inzivaya çekilip, fala bakıp, muska yazdırıp, etrafa büyü yaparak bunu gerçekleştirmeye çalışıyorlar.

Andıç, akreditasyon, fişleme de onlara ilave edilir. Sinsice darbe senaryoları üretmek her ne kadar racona ters gelse de karizmayı çizse de bu yoldan vazgeçmiyorlar. Biz bunlara bir türlü neşter vuramadık. Daha dün ortaya çıkan ‘Domuz Gribi’nin hemen tedavisi bulundu. Ama bizim bilim adamları hâlâ darbecilerin ilacını bulamadı. Daha kaç yıl kendimizi bu virüsten koruyacağız, ne zaman bu lafı ağzımıza almayacağız? Bunların hepsi şu anda muamma. Oysa kuş gribi sakinleri tedavi sayesinde kurtuldular. Herkes gider Mersin’e, biz gideriz tersine.

BOZ KEDİ VE KURTULUŞ

Hafta sonları benim için özel bir öneme sahiptir. Çünkü hafta içindeki entrikaları bir kenara bırakırım. Ne Cem Yılmaz’ın esprilerini ne de ‘Gülsüm ineğin’ maceralarını dinlemek isterim. Hele İbrahim Tatlıses ile Yıldız Tilbe’nin kavgasını akla hayale bile getirmem. İnzivaya çekilmiş gibi bir hayat sürmeye çalışırım. Ama ‘sürme lafı’ hep boğazımda bozuk peynir gibi düğümlenir. Bunun sebepleri pek çoktur. Hangisini saysam? Cumartesi, sabahın ilk ışıklarıyla birlikte bizim Boz kedi bas bas bağırıyor. Hem de var gücüyle çığlık atıyor. Temmuz geldi. Hâlâ bu kedinin uslandığı yok. Resmen ‘Leyla’ olmuş. Bu sene başında büyük uğraşlarla kendisini transfer ettik. Beş katlı bina medyası çok önem verdi. Bu yılın transferine ama Aragones, Güiza gibi fos çıktı. Fareler ortalıkta cirit atıyor. Bizimki tınmıyor bile. Bu gidişle bulunduğu konumu kaybedip kümeye düşecek. Etrafa saçtığı şeylerin haddi hesabı yok. Farklı bir ruh hali var. Hem suskun hem sinsi. Sürekli kafasında entrikalar çeviriyor. Bu günlerde sona yaklaşıyoruz. Herhalde bu defa gidecek. Gittiğinde parti falan vermeyi düşünüyorum. Yer yok daha sonra bu konuya yer vereceğim.

[email protected]

ÇETİN KASKA

23.06.2009