Emektar musahhih Ernail Kantar,
Her harfi ayrı bir mizanla tartar,
Daha çok isimsiz kahramanlar var,
Herkes Yeni Asya okusun diye.

Emekli muallim, emektar musahhih, samimi ve sâdık bir Nur talebesi olan Ernail Hoca da, yağmurlu bir Nisan günü dünya zindanından ahiret bostanına göçtü gitti. Bir ay önce de hanımını aynı mekana yolcu etmişti. Acısı ne kadar büyük olursa olsun, Yeni Asya ve Risale-i Nur’a hizmet aşkı derdinden daha büyüktü. Onun için hanımını rahmet-i Rahmana tevdi ettiği gün dahi, gazetedeki musahhihlik vazifesine devam etmişti. Ama kader onu, hayat arkadaşından ayrı kalmasına razı olmamış olmalı ki, kısa bir süre sonra hastalanıp hastaneye kaldırıldığını öğrendik. Nitekim 6 Nisan 2022 günü, o da önce Rabbine, sonra Resulullah’a (asm), Üstadına ve hayat arkadaşına kavuştu. Rabbim rahmetiyle muamele eylesin inşaallah.

Ernail Hoca ile altı sene aynı yerde, yan yana hizmet ettik. İkimiz de Beylikdüzü’nde ikamet ettiğimiz için, gazeteye gidiş geliş yolculuğumuz da birlikte olurdu. Metrobüste, otobüste, serviste, hep beraber yolculuk yapardık. Üç sene kadar da, rahmetli Kutlular ağabeyle birlikte, onun arabasıyla eve döndük. Kutlular ağabey ile yaptığımız o yolculuklar, hayatımın en güzel yolculuklarıydı. Ernail Hoca, Kutlular ağabeyi konuşturmak için lâtifeler yapar, sorular sorardı. Tam bir sene sonra, Ernail Hoca da, Kutlular Ağabey gibi, ebedî mekanına yolcu oldu. Başta Zübeyir Ağabey olmak üzere, Tahirî Mutlu Ağabey, Mehmet Emin Birinci Ağabey, Mehmet Kutlular Ağabey ve Ernail Hoca, Nisan ayı içinde birer birer, Nisan yağmuru gibi toğrağa düştüler. Allah (cc) cümlesine rahmet eylesin.

Ernail Hoca, aslen Bayburtludur. Ama hayatının büyük kısmı, öğretmenlik mesleği dolayısiyle çeşitli merkezlerde, Anadolu çocuklarına eğitim vermekle geçmişti. Emekli olduktan sonra da, Yeni Asya Gazetesi’ne musahhih olarak hizmetlerine devam etmişti. Tane tane konuşması, bitmeyen hatıraları ve hoş sohbeti ile, bulunduğu ortama ayrı bir çeşni katardı. Gazetenin yemekhanesinde Ali Kölemen, rahmetli Selahattin Vatansever ve rahmetli Ernail Hoca ile birlikte olduğumuz masaya, “demokratlar masası” derlerdi. Ernail Hoca’nın hoş sohbeti, yemek masasında da devam ederdi. 

2020 yılında araya pandeminin girmesiyle, çalışanların çoğu uzaktan çalışma sistemine geçti, biz de İstanbul’dan ayrılıp Eskişehir’e döndük. Ondan sonra da ara sıra telefon açar, yazılar hakkında sorular sorardı. Bazen de biz onu arar, sohbet ederdik. En son hanımının vefatında aramış ve başsağlığı dilemiştim. Metanetli, sabırlı ve teslimiyetli haline bir defa daha şahit olmuştum.

Ernail Hocaya bir defa daha rahmet dilerken, evlatlarına, yakınlarına ve Yeni Asya camiasına da başsağlığı dileklerimi iletiyorum.