Bu rezillikler, adil bir rekabet ortamında yürümesi gereken siyasetin ve dolayısıyla demokrasinin kalitesini de fevkalade bozuyor. 

Hem yapanın yanına kâr kalıyor. Hem de genellikle iktidar lehine yapıldığı için de maalesef sosyal sistem üzerinde yıkıcı etkisi çok yüksek oluyor. 

Kurumlara güven diplerde ve en büyük sebebi de bu. Önlenmesi lazım. Ama nasıl? 

Son zamanlarda, camilerdeki hutbe ve vaazlarda, cemaatin, medyadaki ve bilhassa sosyal medyadaki tezvirata ve siyasi linçlere alet olmasını engellemek için bazı ikazlar yapılıyor. Siz de duyuyorsunuzdur. 

Masumların uyanık olmasını sağlamak önemli ve gerekli. Diyanet İşleri Başkanlığı ilgililerini tebrik ediyor ve daha da önem verilmesini rica ediyoruz. 

Ama bir husus eksik kalıyor:

Bu ahlaksızlıklar çoğu zaman suçtur. 

O halde sadece vaazda “yapmayın, etmeyin” demek yetmez ve hatta işi bitirmek için bir fayda vermez. Zira bunu yapanların zaten vaaz ve nasihati dinlemek ve dinlese de anlamak ve anlasa da amel etmek ihtimali kalmamış. 

Çare yargının devreye girmesidir. 

Ama siyasi rekabetin adaletli yürüyüp yürümediğinin gerçek anlamda denetlenebilmesi için yargının “AKP yargısı” gibi bir yaftayla anılmaması şarttır. 

Yargı bağımsızlığı en çok bu sebeple gereklidir. 

Adalet Bakanlığının bu maksatla çeşitli projeler geliştirmek istediğini okuyoruz ve biliyoruz. Ümitlenmek istiyoruz. 

Eskiler demiş ya: “Et kokmasın diye tuz basarsın da ya tuz kokarsa!”

Gerçekten, tuzu kokutmamak her şeyden önce Adalet Bakanlığının ve Hakimler ve Savcılar Kurulunun görevi. 

Biz adalet istatistiklerini merak ediyoruz ve soruyoruz: 

Medyada ve sosyal medyada muhalif partileri ve siyasetçileri gözden düşürebilmek amacıyla yapılan ve suç olduğu açık olan yayınlar için ne tür ve sayıda bir adli takibat yapılmış ve ne sonuçlar alınmıştır? 

Unutulmasın ki her şey kayıt altında. 

Ve hiçbir şey gizli kalamıyor.

Yapanın yanına da kâr kalmayacak!