Siyasî cereyanlar, cemaatleri oy deposu olarak görüyor. Ölçüler olmadığından güçlü karşısında eziliyorlar. Tabi çoğu kez siyasî cereyan ağır basıyor. 

Aslında cemaatlerin de kendi içlerinde bazı kusurları var. Ama bunu aşırı büyütüp cemaatlere küsenler oluyor. Peki siyasete neden küsülmüyor?

Hayat bir yolculuktur. O yol bir bataklığa girdi. Pis bir çamur içinde insan kafilesi düşe kalka gidiyor. Bir kısmı selâmetli yola, bir kısmı mümkün mertebe bataklıktan kurtulacak vasıtalar bulmuş. Çoğunluğu ise o pis çamurlu bataklık içinde karanlıkta gidiyor. Yüzde yirmisi sarhoşluk sebebiyle o pis çamuru, ‘güzel’ zannedip yüzüne gözüne bulaştırıyor, düşe kalka gider tâ boğulur. Yüzde seksen ise, pis bataklığı anlar hisseder, fakat şaşkındır, selâmetli yolu göremiyor. Bediüzzaman Hazretleri bu iki grup için iki yol olduğunu söylüyor.

Birinci yol, sarhoş olanları topuz ile ayıltmak. İkincisi, Nur göstererek şaşkınlara selâmetli yolu göstermek.

İşte siyaset, topuz ile bataklıktan kurtarmaya çalışıyor, fakat herkesin elinde topuz var. Yüzde seksenine Nur yerine topuz gösteriliyor. Topuz değil de, şaşkınlara hakkıyla Nur gösterilmesi gerekiyor. Hatta bazıları hem topuz hem Nur ellerinde, Şaşkın olan grup, “Acaba Nurla beni celb edip, topuzla dövmek mi istiyor” diye telâşlanıyor. Topuzlar siyaset akımları, Nurlar ise Kur’ân hakikatleridir. 

Bunları neden yazdık? Kur’ân öğrettiğim işyerinden bir arkadaş, cemaatlerin insanları kullanan yerler olduğunu iddia etti. Böyle söylemesinin sebebi ise, izlediği bir videodan etkilenmiş. Ayrıca bu deformasyonlar yetmez gibi bazı TV dizilerinde cemaatler kötüleniyor. Demek ki, bir zındıka eli var bu işte. Tamamen cemaatlere saldırıyorlar. 

Cemaatler insanların sığınak yerleridir. Siyasetçilerin bu kadar aldandığı yerde cemaatlerin kusurları göze batmamalı. Nurlar’dan değil, topuzlardan kaçalım. Allah muhafaza etsin.