Bediüzzaman Said Nursî’nin Tarihçe-i Hayat’ın “Isparta Hayatı” son kısmında bulunan Risale-i Nurlar’la ilgili mazide yaşadıklarımızı, şimdi içinde bulunduğumuz zaman dilimini ve istikbaldeki cereyan edecek çok şeyi içine alan ve Risale-i Nur’dan başka hiçbir eserde bulunmayan, ülkemizi, İslâm âlemini ve bütün insanlığı ilgilendiren şifreler bulunmaktadır.
Bu sebeple Bediüzzaman Said Nursî Şualar’da “Risale-i Nur’a ait dâvâ ve itiraz, cüz’î bir hâdise ve şahsî bir mesele değil ki, çok ehemmiyet verilmesin. Belki, bu milleti ve memleketi ve hükümeti ciddi alâkadar edecek ve dolayısıyla âlem-i İslâm’ın nazar-ı dikkatini ehemmiyetli bir surette bir küllî hadise hükmünde ve umumî bir meseledir” (Hizmet Rehberi) diyor.
Şu anda bu meseleyi anlamak isteyen ve kendini muhatap olarak kabul eden üniversite kürsüleri olmalıdır. Ülkemizin, İslâm âleminin ve dünya gerçeklerini araştıran, geliştiren, değerlendirip bilgi sahibi olmak ve fikir üreterek tezler yazılmaldır.
Bediüzzaman Said Nursî’ye ait olan ve sözünü ettiğimiz Isparta Hayatı’nda geçen gerçeği okuyup ve öğrenme, sonra da aklımıza ve hafızamıza açtığı kapıdan, sağduyu ve vicdanın verdiği sorumlulukla içine girerek olup bitenleri öğrenmek içine vicdanen bir muhasebe yapmak zamanı geldi de geçiyor bile.
Evet o kısımda geçen çok çarpıcı ve ibret verici olan, geçmişte yaşanmış ve gelecekte de yaşanacak önemli gerçeklere ait şifreler bulunmaktadır.
Önce üçüncü paragrafın bütününü okuyoruz. Sonra da bu paragraf okuduklarımızı bize sanki bir ibret dersi gibi okutturuyor ve ders veriyor.
“ Hem eski partinin bana karşı zulümlerini helâl ettiğim; hem Kur’ân’ın bir kanun-u esasîyesi olan yani birisinin hatâsı ile başkası, partisi, akrabası mesul olmaz, diye hem Anadolu, hem vilâyet-i şarkiyede Risâle-i Nur’la neşredildiği sebebiyle, âsâyişe tam kuvvetli bir tarzda hizmet edilmiş. Demek bir mânevî zabıta hükmünde herkesin kalbinde bir yasakçı bırakıyor. Bu noktaya binâen, Risâle-i Nur, eski partinin dört-beş hatâsını yüz derece ziyâdeleştirmeye mânîdir. Yüzde beş adamın hatâsını doksan beşe de verip, yirmi otuz derece ziyâdeleştirmemiş. Onun için, umum o partinin ekserîsi iktidar partisi kadar Risâle-i Nur’a minnettar olmak lâzımdır. Çünkü, bu dersi, bu kanun-u esâsiye-i Kur’âniyeyi Risâle-i Nur ders vermeseydi, o beş adamın hatâsı binler adamı da hatâkâr yapardı.” (Tarihçe-i Hayat)
Bediüzzaman’ın feraseti ve Risale-i Nurlar’ın mühim bir prensibi ‘’müsbet hareket” anlayışla, ‘’Risale-i Nur eski partinin dört-beş hatasını yüz derece ziyadeleştirmeye mani’dir. Yüzde beş adamın hatasını, doksanbeşe de verip yirmi-otuz derece ziyadeleştirmeme” prensibine göre, kader-i İlâhi tarafından bugün adı geçen partiye ait dört-beş kişisi eliyle Risale-i Nurlar’a getirilen devlet tekelleşmesinin iptaline katkı sağlamıştır.