Sevgili Oğlum,

Hürriyetin olduğu yerlere korku giremez. Muhabbetin, hürmetin, samimiyetin, tek yüzlülüğün, adaletin olduğu yerlerde hürriyetle göz göze geleceksin. İşte o zaman bir meltemin ruhunda gezindiğini hissedeceksin. 

Baharda kuşları dinler gibi... Papatya gülücüklerinde kaybolur gibi... Gelincik inceliği gibi... Gül dâvetleri gibi... Aşk mı desem, ne desem... yok, yok; daha ötelerde bir yerde... Çölde yağmur serinliği mi! Zirvelerin göklerle buluşması mı! Çok heyecanlanıyorum yavrum; hürriyetin adını deyince, duyunca, düşününce... Ah bir kol kola olsam da onunla sonsuza yürüsem öylece... Hasret ve özlem... derin ve serin bir ses, beste... Bayıltan bir eda... Evet... hürriyet diye bir şey ve o olmadan asla...

* Oğlumla Konuşmalar*dan...

***

Adres soruyorsun.

Hürriyete gel;

Oradan gidilir her yere.

***

Hürriyet... Korkakların korktuğu; 

Cesurların bağrına bastığı... Ne bileyim; 

Gökyüzü gibi geniş... Gül gibi ince... Adını koyamadığım güzel şeyler gibi...

***

Hürriyetten yana değilsen seninle neyi konuşabilirim ki!

***

Hürriyet, esaretten büyüktür; bunu da büyükler anlar.

***

Ne gelirse gelsin; hürriyet gidiyorsa gelmesin.

***

Hürriyetin susması; insanlığın kıyametidir.

***

Kendimizi ve başkalarını kandırmayalım. Hürriyet olmadan insanlık, medeniyet, sanat olmaz! Nerede hürriyet var; orada Japonya gibi ülkeler var. Oralarda kişiler yok; ilkeler var. İlkelerin olduğu yerdedir mesut, bahtiyar ülkeler.

***

Ekmeeek... diye çığlık atıyordu; Açtı demek. 

Hürriyeeet... diye çığlık atıyordu; Esirdi demek.

Ne güzel demiş atalar: “Aç köpek fırın deler.” “Aç tavuk düşünde darı görür.”

Mazlûm rüyasında ah ediyorsa; Yorum ne gerek!

***

Haydi hürriyete gidelim;

Gelmeyelim bir daha. Yatıya geldik diyelim. Orada doğalım orada ölelim. Hiç görmedim, amma...

Güzel; çok güzel dediler. Efsunkâr güzelmiş vesselâm. Ona kapılan bir daha dönmezmiş.

Mehlika Sultan’a benzetenler olmuş. Belki de Kaf Dağı’nın ardındaymış. Boyu selviye benzermiş.

Bir bakışı medeniyet... Bir bakışı şiirmiş... Oturup kalkması... Hal hatır sorması... Uyuyup uyanması... Kaç hikâye, kaç şiir, kaç romanmış...

Zalimlerden korkmaz; mazlûmları ezmezmiş. O geldiğinde açlar doyar, açıklar giyinirmiş.

Nerede hürriyet var; orada dertler sırra kadem basarmış. Sahte suretler kendine başka bir yer ararmış.

***

Her kafadan bir ses çıksa ya...

Çıkmıyor!

Haydi, çık, konuş;

Konuşmuyor!

Esaret, kalın bir zincir;

Kir, pas içinde. Kır, at! Kır, at!

Kırrr!

***

“Biz yolumuzdayız; yeter ki yolumuza çıkmayın!” diyebilsek! Yol türküleri söyleyebilsek! Kuşlardan hürriyet dilensek!

***

Farklı düşünmek yasaksa; düşünmek yasak demektir. Ne bir çiçek ötekine benzer, ne dağlar, ne rüzgâr, ne yağmur damlası... Herkes olmak; ölmeden önce ölmek demektir. Çocuklar büyüdükçe anne-babasının ellerinden yavaşça kopar; hürriyeti koklamaya başlar. Kediler, tavuklar bir ömür taşımaz çocuklarını. Annelerinin kanatlarından çıkmayanlar; uçmayı unutsun.