Çocukluğum, gençliğim hep fırtınalara yakalandı. Bugün yarın nefes alacağım günler gelecek diye bekledim; gelmedi. Yine de bekliyorum; bu da benim sırrım olsun ki ümit, kapılardan ayrılmaz.  Ha, nefes aldığımız her dem bayram... Kara gün kararıp kalmaz. Kitaba küs toplumların bayramı nasıl olursa öyle oluyor; sürpriz bir şey yok!

*

Ortalık çok gürültü...

Zamanları kirlettik.

Derken bayramlar gelir.

Bayramlaşalım...

Hatırlaşalım...

Bayrama benzeriz belki!

*

Bayram...

Rengi mi değişir dünyanın birden;

Bana mı öyle gelir?!...

Herkes cömert -nasılsa-

Sofralar saadet olur.

Ne kadar çocuğuz böyle, diye;

Büyükler bakar birbirinin gözlerine.

Hastalar; iyi olup kalkar gibime gelir!

Borçluların borcu; bitmiş belki de!

Bayram namazlarında durur dünya;

Durur savaşların savaşı.

Yavaşı, sabrı, kabri öğreniriz;

Nasıl böyle kendimize geliriz!

El ele veririz dervişler gibi...

Murada maksuda ermişler gibi...

Gerek var mı, anlatmama çocukları;

Onlar bayramın kendisi zaten;

Ne yalan dillerinde;

Ne de hayranlar dünyanın süslü hallerine!

Gözleri onların her daim bayramlık elbise...

*

Bayramların ayrı bir kokusu var. Telâşelerin bittiği bir ülke bayramlar... Herkes çocuk, herkes büyük bayramlarda... Tebessümlü yüzleri ebedî bir harçlık olarak gözbebeklerinizde saklarsınız.

*

Ben tanıyorum bayramları;

Ne zaman gelse evde bulmuştur beni;

İçeri almışımdır;

Hayret; bir yorgunluk da yok; onca yoldan gelmişken.

Buldum; dost dostu görünce dirilirmiş.

*

Bayramla bayramlaşma imkânı bulamayanları da hatırlamış mıydık?

*

Yaşama ve yaşatma sevinci; bayramın ta kendisi...

*

Bir çocuk gibi geldi bayram;

Bir çocuk gibi gitti:

Saf, temiz, berrak...

Sefalar getirdiniz;

Yine bekleriz!

Bayram; gözlerimde bir çocuk;

Güler bitmeyen işlerime!

Bayram; bu hangi düğündür;

Hafiflemiş dünya; canlı bir rüya...

**

Yaşama sevincimizi elimizden alanlardan uzak, her şeyin adının hakkıyla konacağı güleryüzlü bayramlarda buluşmak ümidiyle...