“Salisen; Otuzüçüncü sözden başka söz yazmak ihtiyacı kalmadı. Hem şer’an çok mübarek bu otuz üç adetten başka bazı esbaba binaen vazgeçmeyeceyim. Hem de hakaik-i esasiye-i Kur’âniye ve imaniyenin elzem ve lâzım olan kısımları hemen ekseriyet-i mutlaka itibariyle yazılmıştır. 

Ümit ediyorum ki: Cenâb-ı Hak kabul etse ve tevfik verse, yazılanlar dalâlet bulutlarını dağıtmaya kâfidirler.” 1

Başta Hulusi Abi olmak üzere, saff-ı evvel ağabeylerin de Üstadımızın ve Risale-i Nur’un mahiyetini, vazifesini tam olarak, görür gibi şahit olduklarından, Üstadın suallerine samimî olarak çekinmeden cevap veriyorlardı.

“Sözlerin bitmesiyle yazılanlar dalâlet bulutlarını dağıtmaya kâfidirler ... başka söz yazmaya ihtiyaç kalmadı...” diyen, Üstad Bediüzzaman’a Hulusi Ağabeyin verdiği cevap, Risale-i Nur’dan aldığı ilmin derinliğini gösteriyordu.

“Vazifenizin bitmediğine dair düşünebildiğim bürhanlar: Evvelâ: Bid’aların çoğaldığı bir zamanda ulemanın sükût etmemeleri lâzım geldiğine dair emir ve zecr. 

Saniyen: Peygamberimizin ittibaına mükellef olduğunuzdan, onlar gibi müddet-i hayatınızca vazifeye devam mecburiyeti olduğu... 

Salisen: ...Madem bu hizmet münhasıran reyiniz ile değil, istihdam olunuyorsunuz, nasıl mübelliğ-i fahr-i cihan Habib-i Yezdan (asm) efendimiz bir gün ferman-ı “bugün sizin dininizi tamamladım” 2 celîlini tebliğ buyurmakla aynı zamanda vazife-i risaletin hitamına remzen işaret eylemişti. Muhterem Üstadımın da hizmeti kâfi görülürse bildirilir kanaatindeyim. 

Sadisen: ... Meclis-i ilminizde takrir buyurduğunuz mütenevvi ve sözlere bile geçmeyen mesail kat’iyetle gösteriyorlar ki; ihtiyaç da, hizmet de bitmemiştir” 3

“Sözler” karşısındaki hüsn-i şahadetiniz bana büyük bir teselli verdi. Vazifemin bitmediğine dair bürhanlarınız gayet kuvvetlidir. Lâkin ben kuvvetsizim. Fakat Cenâb-ı Hakk’a tevekkül edip, serfürü ediyorum. (itaat ediyorum) 4

Üstadımız telifat hizmetinin bittiğine dair hususu Emirdağ Lâhikasında şu şekilde beyan eder:

“Rabian: İşarat-ı gaybiye ile 64’te (1949) Risale-i Nur’un telifi tamam olur diye haber-i gaybiyeyi iki hal iki hal tasdik ediyor. 

Birincisi: Çok mühim noktalar hatıra geldiği halde, Risaleye telif cihetine sevk edilmiyor.

İkincisi: Risale-i Nur’un hıfz ve neşrine, sahabet ve himayetine çalışmak için hayat isterdim. Fakat hadsiz şükür olsun ki; bu biçare Said yerine çok genç Saidler o vazifeyi yapıyorlar.” 5

Telif tamamlanmıştır, vazife devam etmektedir. İman-küfür mücadelesi kıyamete kadar devam edecektir. İhtiyarımız dışında haberimiz olmadan istihdam olunduğumuz ve omuzlarımıza ihsan-ı İlâhî tarafından konulan bu hizmetteki vazifemiz, Risale-i Nurlar’ı neşir ve hıfzdan başka bir şey olmamalı.

Nurlar’ı sahibiyet ve himayet hususunda Üstadımızın istediği hayata hayat olmalıyız. Ona kuvvet vermeliyiz.

Dipnotlar:

1- Barla Lâhikası 402 2- Maide Sûresi, 3. 3- Barla Lâhikası, 54. 4- Barla Lâhikası, 408. 5- Emirdağ Lâhikası 201.