Evvela Trump’ın “ekonominizi mahvederim!” tehdit tweetleriyle, “akıllı ol, aptal olma!” tahkirli “mektubu”na karşı Cumhurbaşkanı’nın “Bu görevde olduğum müddetçe o teröristi alamazsın!” dediği, casusluktan 35 yıl hapisle yargılanan Rahip Brunson derhal tahliye edilip Amerika’ya uçuruldu. 

Cumhurbaşkanı’nın “gazeteci değil terörist, bu makamda olduğum sürece asla iâde edilmeyecek!” restini çektiği Deniz Yücel, Merkel’in telefonuyla alelacele cezaevinden çıkarılıp iâde edildi. 

Keza “iktidar cephesiînin ve “iktidara ilişik yandaş medya”nın “sicili bozuk”, “zâlimlerin piyonu”, “ABD ve İsrail’in maşalığına soyunan sömürge artığı”, “15 Temmuz darbe girişimi faili şerefsizler!” dediği Birleşik Arap Emirlikleri (BAE) ile yeniden ilişki kuruldu.

NE DENDİYSE TAM TERSİ YAPILDI…

Bu arada mâlum “one minute’ restinin ardından Mescid-i  Aksa’ya baskınları, Filistinlilere saldırıları, zulüm ve katliamları pervâsızca sürdüren İsrail’le ekonomik, ticari, savunma sanayii ihaleleri katlandı. Daha düne kadar Cumhurbaşkanı’nın rest çektiği “haydut terör devleti!” “dost!” ilân edilerek ilişkiler “bölgesel işbirliği için istikrar fırsatı” olarak sunuldu.

On vatandaşın katledildiği “Türk Bayraklı Mavi Marmara sivil yardım gemisine İsrail askerlerinin kanlı baskını davasında Cumhurbaşkanı’nın “bizden mi izin aldınız!” çıkışıyla İsrailli sorumluların Türkiye mahkemeleriyle uluslararası yargıda yargılanması Ankara’dakilerce engellendi.

Süreçte “NATO’nun Libya’da ne işi var!” dedikten üç hafta sonra “NATO, Libyalılar için Libya’da olmalı” diyerek bu ülkeye askerî müdahaleye Türkiye de katıldı.

Önce “ülkelerinde ceza almayan katiller suçun işlendiği yer İstanbul mahkemelerinde yargılamalı” tepkisiyle “Cemal’in ailesine borcumuzdur, enâyi değiliz, kesinlikle verilmeyecek” sözüne rağmen “Kaşıkçı dosyası” Suudilere swapla borç para karşılığında teslim edildi. 

En son “bir tiranla-zâlimle asla barışmam!” dediği Sisi’yle barışmak için Maliye Bakanı Mısır’a yollandı. Yıllarca “râbia” işâretiyle siyasi rant devşirdiği İhvan’ın televizyonları kapatılıp yüzüstü bırakıldı. Hâsılı, dış politikada millete ne dendiyse tam tersi yapıldı… 

Meclis’in yasama ve denetim işlevinin devre dışı bırakıldığı, Kontrol mekanizmalarının ortadan kaldırıldığı “ucûbe sistem”de dış politikada çarpık çarklı tâvizleri sözkonusu ediyor. Yeni dönüşlerle ülkenin yeni bâdirelere sürüklenmesinden endişe ediliyor.

Ve bütün bu savrulmalar, tehditlere ve şantajlara mâruz “hevâ ve hevesin tehyîci (tahriki) ile her tarafa çevrilmeye müstaid (teşne) bir ince tel” zâfiyetindeki kırılgan “rey-i vâhid-i istibdada (tek şahıs istibdadına)” dayanan “ucûbe sistem”in iflasının itirafı olurken, millet irâdesinin temsilcisi Meclis’in hâkim olduğu “demokratik parlamenter sistem”in gereğini ortaya koyuyor. (Münâzarât, 38-40, 24)