Evet yemeden içmeden kesileceksin dedi oruç, bir müddet. Şaşırdım. Bu emir nasıl yüksek bir emirdir ki. Helâli bir müddet bana yasak ediyor ve nefsimin boynunu büküyor. Zor nefsin boynunu bükmek. Oruç nasıl da büküyor.
Önce bedenime gelen emir, fermanını mideme duyurduktan sonra ruhuma dokundu. Bana kalbin ve ruhun nasıl da bir hayatı varmış onu fark ettirdi. Mide fabrikası durunca, fabrikanın dumanlarının keşmekeşi bitince akıl, kalp, ruh, sır gibi organlarımın (manevî) farkına vardım. Demek hayat mideden ibaret değilmiş. Akıl, kalp ve ruh mide ile çalışmıyormuş. Onların gıdası başka şeylermiş. İşte oruç emri bana bu duygularımın ve değerlerimin farkına varmamı sağladı. Emir ne güzeldi. Beni ruhun ve kalbin hayat derecelerine bir nebze de olsa götürdü. Zaten öyle demiyor muydu oruca dair emirleri anlatan Said Nursî: “Mide en büyük bir fabrika olduğu için, oruç ile ona ta’til-i eşgâl ettirilse, başka küçük tezgâhlar kolayca ona ittiba ettirilebilir.”
Hoş geldin emir. Safa geldin. Ehlen sehlen. Bana eğlencenin binbir veçhini gösterdin. Eğlence sadece maddî değerlerle olmuyormuş. Midenin doyması tek başına akıl ve kalbi doyurmuyormuş. Onların eğlencesi farklıymış. Mide fabrikasının süflî eğlencelerine badel, Ramazan-ı Şerif’te melekî ve ruhanî eğlenceler varmış. Ramazan-ı Şerif’te oruç emriyle mü’minler derecelerine göre ayrı ayrı nurlara, feyizlere, manevi sürurlara mazhar oluyormuş. Bak Ramazan Risalesi’yle bize hoş ramazanlar geçirten Hz. Bediüzzaman bu konuda ne duyurmuş: “Kalb ve ruh, akıl, sır gibi letaifin o mübarek ayda oruç vasıtasıyla çok terakkiyat ve tefeyyüzleri vardır. Midenin ağlamasına rağmen, onlar masumane gülüyorlar.”

AĞLAYAN MİDEMİZE BEDEL…
Ağlayan midemize bedel, ruhumuz gülüyor. Gönlümüz gülüyor. Ruhumuz uçuşuyor. Zikrin, tevbenin, salâvatın nasıl da tadı varmış, oruçtaki açlık ile anlaşılıyor. Ağla midem, ağla. Sen ağladıkça ruhum gülüyor şimdi. Senin gözyaşların alıyor akıl, kalp ve ruhumun önündeki perdeleri siliyor. Kirleri temizliyor. Yılda bir müddet oruca emir, Efendimizin (asm) Pazartesi–Perşembe günleri oruç tutmasının hikmetleri, az yemenin hikmetleri, eskiden beri çok ehl-i velâyetin, tekemmül için riyazete, az yemek ve içmeğe kendilerini alıştırmalarının hikmeti bir bir anlaşılıyor. Hikmetler perdesi Ramazanın orucu ile anlaşılıyor/açılıyor… Oruç beşerin musibetini ikileştiren sabırsızlığın ve tahammülsüzlüğün bir ilâcı oluyor…

RAHMAN İSMİ RAMAZAN BURCUNDA TÜTÜYOR…
Rahman ismi en açık bir şekildi ‘Rezzakiyet’le anlaşılıyor. Rezzakiyet de en çok Ramazan’da anlaşılıyor. Ramazan’da oruç vasıtasıyla suyun, ekmeğin, buğdayın, meyvelerin sebzelerin kıymeti takdir ediliyor. Nimetlere olan ihtiyaç hissediliyor. Nimetlerin Hakiki Sahibi hatırlanıyor. Rahman isminin tecellisi Ramazan’da açıkça gözlerimize görünüyor. Demek veren O. Nimetlerin hakiki sahibi O. Allah, Rahman ve Rahim… Rahman ismi Ramazan burcunda (manasında) tütüyor…
Burçlarımızda Ramazan, burcu burcu tütsün. Rahman’ın tecellisi anlaşılsın... Burcunuz Ramazan olsun.