Nazlı, adı gibi biri… Ders esnasında kendi dünyasına kapanıyor verilen her ödevi eksiksiz yerine getiriyor. Öteki kardeşi hiperaktif yapısıyla bambaşka bir karaktere sahip.

Öğrencim olmadan önce, kendi çıkardıkları dergi için benimle söyleşi yapmıştı. Sorduğu zekice sorular, onu diğerlerinden hemen ayırt ediyordu zaten. İdeallerini anlatmış gelecekle ilgili planlarını paylaşmıştı benimle.

Sınıfına girdiğimde diğerleriyle yaptığı yaramazlığı bir kenara bırakıyor ve ben sınıftan çıkana kadar ciddî tavrını koruyordu.

*

Son yıllarda yakalandığı amansız bir hastalığın pençesinde.

Nazlı’yı çocuk yaşında yakaladı kanser. Üç yıldır santim santim ilerliyor hastalık. Şimdi acı kemiklerini kemiriyor.

Yattığı yerden beni görünce “Nasılsınız hocam?” diyerek hatır sorması, yüreğimi dağladı. 

Bir yıldır görmüyordum onu. Ziyaretine gittiğimde erimiş, ama ümitsiz değil… Zeytin gözlerinde umut parlıyor… Gülümsemesini eksik etmemeye özen gösterirken, bastıran acı, onun mutluluğuna tuz-biber ekiyor gibi…

*

Ona kitaplarımdan verdim. “Nazlı’ma” diye imzaladım. İmzanın üstüne küçük bir portresini çizdim. Gülümsedi. Kapkara gözleri ile verdiğim kitabı okumaya başladı. Yoruldu. Uyudu kaldı.

Nazlı yetim bir kız… Ama çevresindekiler onu kendi kızları gibi bağırlarına bastı. Ona yetimliğini hissettirmiyorlar... Eğitiminden, bakımına kadar her türlü yardımı seve seve üstleniyorlar. 

Rabbim böyle insanları başımızdan eksik etmesin. Güzel ülkemin güzel insanları; kötü insanlara inat, siz hep var olun!

*

Ne diyor Üstad: 

“Acz, nidanın madenidir; ihtiyaç duânın menbaıdır.” (Mesnevî-i Nuriye, Hubab, s. 91)

Acziyetimiz olmasa, kudretin şanını nereden bilecektik? İhtiyacımız olmasa, kimden istimdat dileyecektik?

Mektubat’ta, “Vermeyi istemeseydi, istemeyi vermezdi” demiyor mu! (s. 302)

Tabiî ki, Rabbim sonsuz merhamet sahibidir. Bu merhametin gereği olarak bütün canlıları ve özellikle insanı muhtaç halde yaratmış… Ki, hayatımızı idame etmek için suya, havaya, ışığa, toprağa ne kadar ihtiyaç var ise görmeye, işitmeye, düşünmeye, konuşmaya da o derece ihtiyaç var.. Madem bunların hepsi bize verilmiş, o halde, arzularımıza ve ihtiyaçlarımıza cevap verecek bir Rab olmalı!

*

Nazlı için ellerimizi semaya açıp duâ edelim mi:

“Fe yâ Rabbi, ya Hâlıkî, ya Malikî! Seni çağırmakta hüccetim, hacetimdir; Sana yaptığım duâlarda iddetim, fâkatimdir; vesilem, fıkdan-ı hile ve fakrımdır; hazinem, aczimdir; re’sü’l-malım, emellerimdir; şefîim, Habibin Aleyhisselâtü Vesselâm ve rahmetindir. Affeyle, mağfiret eyle ve merhamet eyle, ya Allah, ya Rahman ya Rahim! Amin.” (Mesnevî-i Nuriye)

**

Yukarıdaki satırları yine bu sütundan 09 Mart 2017 Perşembe günü yazmışım… 

Duâlarınızla iki yıl daha yaşadı…

Ve önceki gün, “Nazlı”m, minicik bedeniyle Hakk’a doğru yürüdü. Günahsız, tertemiz… Acıları dindi, ebedi hayata kanat çırparak aslî vatanına gitti. 

*

Bir vefat haberi de, Şule Yüksel Şenler’in kızkardeşi Goncu Yüksel Şenler’den geldi. Kendisi çileli bir hayat yaşamıştı. Bir bayram ziyaretinde uzun uzun sohbet etme imkânı bulmuş, bir dönem bir dizi filme konu olan “Danimarkalı Gelin”in aslında kendi hayatı olduğunu anlatmıştı. 

Rabbim her ikisini rahmetiyle kuşatsın. Amin.