SEBAHATTİN YAŞAR - PARİS - 6

***

Çocuklarla olan dersimiz heyecan verici idi

Akşamları gençlerle sohbetler yaparken hafta içi bir günümüzü de ortaokul, ilkokul anlamındaki çocuklara ayırdık. Onlarla da dersler yaptık. Oldukça potansiyelli görünen çocuklar gelecek adına oldukça ümit verici. 

Meselâ bunlardan Mikail’in sorduğu soru dikkat çekici: “Hocam siz şimdi bize sohbet ediyorsunuz. Ama sizden önceki hocamızın bize ne işlediğini bilmiyorsunuz. O zaman bu yapılan ders tekrar olmaz mı? Her gelen eğitimci, aynı şeyleri tekrar etmiş olmaz mı? diye sordu. Bizde kendisine tekrarların da anlamlı olduğunu, güzel hakikatlerin ancak devamlı tekrarlarla insanda yerleşebileceğini ifade ettik. Eğer öyle olsaydı Allah da namazları sürekli her güne, hem de beş ayrı vakte koymazdı dedik. Soru güzeldi. Ama biraz sonra yaşadığımız bir hatıra sorunun müşahhas bir cevabı oldu. İkramlar verildi. Yedik içtik. Ben Mikail’e haydi bakalım bir sofra duâsı yapalım dedim ve kendisinin duâ etmesini istedim. O da önce yapmak istedi, ezberlemiştim, ama unuttum dedi. Yine de bildiği kadar yaptı ve biz de amin dedik. Tabiî sonrasında da neden unuttun diye sorduk, kendisi tekrar etmediğimden, evde de okumadığımdan dedi, soru da cevap bulmuş oldu.

Yirmi beş otuz yıldır Paris’te Nur Medresesi’ne yakın bir semtte oturan Mardinli Temiz kardeşimizle güzel sohbetler ettik. Risale-i Nurlar’ı bolca okuyor ve hayatında yaşamaya çalışıyor. Allah’tan duâsı, “Ya Rabbi senden çok para pul, mal, mülk istemiyorum. Senden evlâtlarımın dininde sadık olmalarını diliyorum. Onları hakikî Nur Talebeleri olsun istiyorum. Rabbim de inşallah duâlarımı kabul etti.” diyor.

Paris şehri, gece daha bir güzel görünüyor

Paris’i bir de gece gezdik. Doğrusu gece daha bir etkileyici. İnsanlar büyük oranda çekilince eserler ve tabiat kendini gösteriyor. Sanat eserleri daha bir muhteşem görünüyor. İnsan eli değmiş sanatlar, insana yüklenen büyük programlardan haber veriyor. Ama insan o büyük programları dünyayı tanzim etmek noktasında kullanmış. Bir gün neden sadece dünya diye uyanır mı kim bilir?

Tabiî ışıltılı dünyanın arkasındaki, kenar sokaklara yansıyan insanlığın dram halleri, zavallılık görüntüleri nevimiz adına insanlığımızdan utanıyoruz. Ama kapkaranlık bir şehre bir düğmeye basılmasıyla nasıl bir aydınlanma hasıl oluyorsa, bu insanlık trajedilerinin bulunduğu şehirdeki bu karanlık tablolar, Nurlar’ın bir satırının okunması ile o kadar karanlık bir anda yerini aydınlığa terk edecektir inancındayız.

Nitekim bu ümidin habercileri var. Paris’te değişik yerleşim mekânlarında farklı farklı grupların Nur Medreseleri açtıklarını ve bazı merkezlerde Fransızca dersler yaptıklarını öğreniyoruz. Durum yine onu gösteriyor ki, Paris artık o eski Paris değil. İnsanların yüzde seksenini mutsuz etmiş Batı medeniyetine bu yüzde seksen artık hesap sormaya başlamış. Uyanmış beşer, her şeyi sorgulayarak gelinen noktadan daha geriye gitmeyeceğine göre, bundan sonra şey’en fe şey’en hakikate gidecektir. Bütün Batı dünyasının yaşadığı maddî ve manevî sancılar bu müjdelerin yaklaştığının habercisi olsa gerek.

Fransa, geçmişteki sömürgeci yapısı ile şimdi dertli görünüyor. O sömürge ülkelerin insanları Fransa’yı ciddî etkilemiş görünüyor. Fransa geleceğini bu ülke insanlarına terk edeceğe benziyor. Bu da kaderin değişik bir tecellisi.

Batı felsefesi ile hayatlarını şekillendirmiş bu Batı insanlarından bir kısmı, dinsiz felsefenin ona yüklediği programla sadece dünyaya dönük bir hayat yaşıyor. Böyle insanları hevesleri esir etmiş. Özellikle gençler Beyaz kilise civarında gece saatlerinde insanlıktan uzaklaşmış bir halde kendi maddî ve manevî hayatlarına eziyet çektiriyorlar. Doğrusu Allah’ın bunca güzel nimetler verdiği bu mekânlarda yaşayan bu insanlar böyle bir kendilerini cezalandırmayı hak etmiyorlar. Bu kadar nimetlere böyle duyarsızca nankörlük yapmamaları gerekir. Ama gelin görün ki kör hissiyat, hazır lezzetler insanın aklı ve kalbini etkisiz hale getirmiş. Nefis ise bir kumandan gibi insanda hükmeden hale geliyor. Bu da insanın zayıf hali olsa gerek.

Paris, nice Risale-i Nur okuma programlarına doğru gidiyor 

Ve 2019 Paris okuma programımızın kapanış programı. Üç beş insan, güzel niyetlerle bir araya gelmiş ve bir seminer yaparak programımıza son verdik. Ertesi gün artık Paris’i terk ediyoruz. Ama orada hamiyet sahibi, yüksek ruhlu Nur Talebesi kardeşlerimiz olduğu sürece ve o kardeşlerimizin gençleri ve çocuklarıyla ‘kardeş’liğimizi pekiştirdikten sonra oralardan ayrıldık demek, terk ettik demek mümkün değil.

Paris, yeni yeni çok okuma programlarına gebe inşallah. Bayan kardeşlerimizdeki şevk, hizmet aşkı, Risale-i Nur sevdası; gençlerimiz ve pırıl pırıl çocuklardaki ışıltı, Nur mekânlarının cazibesine kapılmaları, oralarda olmaktan mutlu olmaları, sohbetleri eğlenceli dinlemeleri bunu gösteriyor.

Bu neşe, bu sevinç, bu Nur, Paris gibi küçücük daireleri, küçücük vicdanları değil, ruy-i zemin anlamındaki büyük dairelerdeki kalpleri tamir ediyor, vicdan-ı umumiyi düzeltiyor.

Hak, her halükârda galebe edecektir. Velev ki birileri istemese de. İnşaallah bizler de bu hakkın galebesinde, ‘İstikbalde en yüksek gür seda İslâm’ın sedası olacaktır.’ hakikatine hissedar olmaya çalışalım. Vesselâm.

-SON-