İmam olmam hasebiyle; ölen bedenlere çok dokunmuş, ölümün soğuk yüzünü görmüş ve geride kalanların acılarına şahitlik etmişimdir. En çok etkilendiğim ise babamın ölümü idi. Rahmetli babam 10 Kasım 1996 tarihinde vefat anında yanında idim. Cenazesini de ben yıkadım.
Arada bunca zaman geçmesine rağmen hatırası hâlâ tazedir. Ölen birisini gördüğümde, duyduğumda ve mezarlıklara gittiğimde babamın hatırası canlanır, onu rahmetle anarım.
Dünyanın faniliğini bilmek, nimetlerini, güzelliklerini terk etmek değildir. Onun sevgisini, haram demeden hırs ile sahip olmasını, kalp kırmasını ve kul hakkına tecavüzünü... terk etmeye çalışmaktır.
Ölümü hatırda canlı tutmak bu konuda insana yardımcı olur. Gece saat 01-02 civarı, sahura kalkmaya az bir zaman kalmıştı. Ağlama sesleriyle balkona çıktım. Aşağıda merdivenlerde bir adamın başını kucağına almış ağlayan kişileri gördüm. Oğluma; “ambulansı çağır” diyerek (evim birinci katta olduğu için) aşağıya hızlıca indim.
Üst kat komşum kalp krizi geçiriyordu, nefes alamıyor, hanımı ve çocukları çaresizce feryadu fiğan ediyorlardı. İlk iş zorla da olsa ağzını açtık, nefes almasını sağladık ve ambulansı bekledik. Komşunun soğuk bedeni boş bakışı, çocuklarının “baba” diye feryadı, hanımının “bizi bırakma” sözleri...
Ambulansın gelişi ve gitmesi sonrası kızımın “baba ya onun yerine sen olsaydın biz ne ...” boğazında düğümlenen sözleri. Bir kaç gün sonra acı haber geldi. Komşum son nefesini vermişti. Cenazesine iştirak ettik. Seveni çoktu. Uzun araba konvoyu. Yasaklara rağmen yoğun kalabalık. Defin işlemi bitti. İmam “telkin” yani duâsını okudu.
Onca seveni baş sağlığı dileyerek mezarlığı terk etmeleri ve son olarak “bizi terk etme” diyen hanımı ve evlâtları. Onlar da “komşumu” mezarında yalnız bırakarak evlerine dönmeleri.
Hz. Enes (ra) rivayet edilen hadiste: Peygamberimiz (asm): “Ölüyü (mezara kadar) üç şey takip eder: Ailesi, malı ve ameli. Bunlardan ikisi geri döner, biri (onunla) kalır; ailesi ve malı geri döner, ameli kendisiyle kalır.” (Buhari, Müslim)
Dünya fani ve bir gün terk edeceğiz. Ölüm sonrasına da hazırlık yapmanız gerekir.
Sevdiklerimize sağ iken değer vermek gerekir. Dünya menfaati için kalp kırmamak gerekir. Haram yollarla; mal, mevki, güç... kazanmaya tenezzül etmememiz gerekir.
Bir de, “Ya ölen ben olsaydım...” diye kendimize hesap sormamız gerekir.