Barla, 1925’ten beri nurun efsaneleşen kenti. 
Ücra bir köy iken, Bediüzzaman’la bir dünya şehri gibi cazibe merkezi olan bir belde.
Barla’da Ramazan’a özgü bir aile okuma programı düzenliyoruz. Önceden yapılan duyuru çerçevesinde İstanbul’dan, İzmir’den, Urfa’dan, Diyarbakır’dan nezih aileler geldiler.
Ailelerle tanışıyoruz. Programımız bir hafta sürecek. Tadımlık nevinden… Hem tatil, hem okuma, hem ibadet!
Ramazan ayında Bediüzzaman’ın ibadet ve tefekkür mekânlarını, koşturmaca içine girmeden, zaman kısıtlamasına düşmeden ziyaret etmek, buralarda nuru okumak, nuru düşünmek, nuru duymak, nura doymak gayemiz.
İlk planda adımlarımız bizi Üstad’ın muhteşem evine ve koca çınarına doğru sürüklüyor. Muhteşem evin altından kaynayan su hâlâ “Nur! Nur!” diye akıyor! Üstadın evini ve odasını ziyaret edip iki rekât tahiyyetül-mescit namazı kılıyor, duâ ediyoruz.
Üstadın evi günün her saatinde dolup boşalıyor. On dakikalık ziyaret süresi vermişler. İyi de olmuş. Başka türlü bu yoğun sirkülasyona cevap verilemezdi. 
İlk gün programımızda Cennet Bahçesi var. Mahşerden sonra ilk varacağımız mekânın Cennet olması dileklerimizle Cennet Bahçesine geliyoruz.  Cennet Bahçesi Cennet Risalesi olarak anılan Yirmi Sekizinci Sözün yazıldığı bahçe. Diğer adıyla ilk zamanlarda Süleyman’ın Bahçesi. Üstad Hazretleri Sıddık Süleyman’ın hasbi şekilde kendisine tahsis ettiği bu güzel bahçeye sıkça gelirmiş. Bu bahçede tefekkür ve tenezzühte bulunur, risale yazarmış. Yirmi Sekizinci Sözü bu bahçede yazmış.
Sonraları bu bahçeyi Nur Talebeleri satın alıp, güzel bir peyzajdan geçirerek seyir ve ziyarete, okuyup tadat etmeye açmışlar. Pek güzel olmuş. Allah razı olsun.
Cengiz Bey’in okuduğu Cennet Risalesindeki ebediyet-misal soru ve cevapları o zümrüt yeşili gölgeliklerde adeta yutarak dinliyoruz.
Cennetin cismani oluşunu Üstad Hazretlerinin latif ibareleriyle ilk defa bu kadar güzel anladığımızı hissediyoruz.
Cennet Risalesinin her bir harfi, her bir kelimesi, her bir cümlesi dem ve damarlarımıza giriyor.

***
Ertesi günü programımızda Karakavak Bahçesi var. O Koca Bedi burada On Dokuzuncu Mektubu yazmış. Karakavak'ın latif nüktelerini, Siyah Dutun o güzel meyvesini, o mübarek dut başında kimi zaman Farsça, kimi zaman Türkçe müstesna bir üslup içinde yazmış.
Burada harika tatlı bir su var, dağdan çıkıyor ve Barla’ya doğru şırıl şırıl akıp gidiyor. Bu su depoya alınırsa, Karakavak Bahçesinin ihyasında kullanılabilir.
Karakavak yolu için Niyazi Bey bir hayli uğraşmış. Bir miktar belediyeden hizmet almış. Biraz daha gayretle buraya güzel bir yol ile çıkılabilecek.
Karakavak mevkiinde yaklaşık beş dönümlük bir bahçe var. Nur talebelerince satın alınmış. Bu güzel bahçeye güzel bir peyzaj lazım. Bahçeyi geziyoruz. Şimdilik dağ gibi. Yaban. İçinin, sekilerinin çalıları bir miktar alınmış; o kadar! Bol ceviz ve badem ağaçları var. Bakınca bağ olacak günleri bekliyor. Bahçenin ucuna, dereye inen uçurumun başına kadar yürüdük. Yanımızda bir Barla ve Yeni Asya sevdalısı, bir nezaket incisi Halil Şarkaya ağabeyimiz de var. Burası Barla’yı ve Eğridir Gölü'nü kuşbakışı görüyor. Karşı yamaçların heybetli dik duruşunu buradan hayranlıkla izliyoruz.
Burada bu bahçenin işlerini takip ettiğini öğrendiğimiz Sami Cebeci ağabeyle görüştük. Sami ağabey bu bahçenin güzel bir peyzaj mimarisine ihtiyaç olduğunu, bir peyzaj mimarı bulunursa Cennet Bahçesi gibi bir bahçenin burada tanzim edilip Nur Talebelerinin tenezzüh ve tefekkürüne sunulabileceğini, bunun için derhal işe başlayabileceklerini ifade ediyor. Biz de duâ ediyoruz ve buradan duyuruyoruz.  
Su başında, cevizin koyu gölgesinde Ömer Bey, Âyetü’l-Kübra’dan bahisler okuyor. Su içer gibi dinliyoruz. Burada tefekkür bir kat daha feyizli ve bereketli oluyor.
Karakavak bahçesinden dönerken, Halil ağabey az aşağıda sağda bir bahçe daha gösteriyor. Mehmet Güvenç’in bahçesi. Mehmet ağabey bu bahçenin tapusunu da Nurun hadimlerine tahsis amacıyla vermiş. Kabr-i şerifi nurla dolsun ve mekânı cennet olsun.
Bu bahçenin de güzel bir peyzaja ihtiyacı var. 
***
Sonraki gün yolumuz Çam Dağına uzanıyor. Çam Dağına özel araçlarımızla erkenden hareket ediyoruz. Yolun parke taşlarla büyük bir bölümünün döşenmiş olması, bir bölümünde de parke taşı döşeme çalışmaları sürüyor olması bizi sevindiriyor. Çalışanlara selam veriyoruz. Bu yola böyle bir hizmet gerekiyordu. Allah razı olsun; Barla Belediyesi bu ihtiyacı görmüş ve kolları sıvamış. İnşallah tez zamanda bitirir.
Üstad Hazretleri Çam Dağına kestirme ve patika yollardan yayan dört saatte çıkıyormuş. Şimdilerde zayıf ve aciz bizler araç yollarına ihtiyaç duyuyoruz.
Fakat araçlar bir noktaya kadar çıkıyor ve dağın zirve kısmına hiç çare yok; patika yoldan yayan çıkılacak. Bu kadar da olsun! Onca sevap hiç terlemeden alınır mı? Diyoruz ve yukarıya doğru tırmanmaya başlıyoruz.
Ve dağın zirvesindeyiz. Burası öyle bir zirve ki, dünyayı içinde sizin de tenezzüh ettiğiniz uçan bir gemiye benzetiyorsunuz. Bütün yeryüzü gözlerinizin ufkunda hızla geçit resmi yapıyor.
Bu noktada Bediüzzaman diyor ki: “Bak bir saltanatın haşmetine ki, gemileri ve tayyareleri içinde öyleleri var ki, bin defa küre-i arz kadar bir cesamette ve bir saniyede sekiz saat mesafeyi kat eden sürattedir. İşte, böyle bir Sultana ubudiyet ve imanla intisap etmek ve şu dünyada ona misafir olmak ne kadar âli bir saadet, ne derece büyük bir şeref olduğunu kıyas et!”
Bediüzzaman’ın, “Bir gece, yüz tabakalık irtifada, bir katran ağacının başındaki yuvada, semânın yıldızlarla yaldızlanmış güzel yüzüne baktım.” Dediği katran ağacının şimdilerde sadece hayali ve ulvî hatırası kalmış.
Keza Üstad Hazretlerinin, “Ben şimdi Çam Dağında, yüksek bir tepede, büyük bir çam ağacının tepesinde, bir menzilde bulunuyorum. İnsten tevahhuş ve vuhuşa ünsiyet ettim. İnsanlarla sohbet arzu ettiğim vakit, hayalen sizleri yanımda bulur, bir hasbihal ederim, sizinle müteselli olurum. Bir mâni olmazsa, bir iki ay burada yalnız kalmak arzusundayım. Barla’ya dönsem, arzunuz veçhile sizden ziyade müştak olduğum şifahî bir musahabe çaresini arayacağız. Şimdi bu çam ağacında hatıra gelen iki üç hatırayı yazıyorum” dediği çam ağacı yerde upuzun uzanmış, “Ya Baki Ente’l-Baki” zikrini çekiyor.  
Çam ağacı mevkii taşlarla çevrilmiş, dağın bir tarafına namaz kılınabilecek bir beton zemin yapılmış, katran ağacının kesilen kök kısmı civarına beton zemin yapılmış ve yeni katran fidanı dikilmiş, dağın çeşitli yerlerine oturaklı masalar konmuş, çeşitli yerlere uyarı yazıları yazılmış. 
Emeği geçenlerden Allah razı olsun. 
Namaz zemininde öğle namazı kıldık. Namaz tespihatının ardından okuduğumuz 24. Mektup’tan, Hâlık-ı Zülcelâl’in, hayret verici bir şekilde ve dehşetli bir surette bir faaliyet-i rububiyetle mevcudatı mütemadiyen değiştirdiğinin ve kâinatı halden hale çevirdiğinin hikmetleri hepimizi düşündürdü. Bir saniye imanla yaşamanın sırları ve değeri hepimizi şükür hisleriyle doldurdu.  Cuma günü Barla Kabristanındayız. O ebed-müddet ülkede. O berzah diyarında. Yasin-i Şerif okuduk. Kabristanda medfun bulunan Nur talebelerine ve kabristandaki bütün berzah halkına duâ hediyelerimizi âcizane gönderdik.
Ardından, ardıç ağaçlarının gölgesine serdiğimiz yaygıların üzerine kümeleştik ve bekâ-i ruh bahsini okuduk. Saadet-i ebediyenin bu dünya hayatının zorunlu bir gereği olduğunu anlatan satırlar, kabirlerin uhrevi silüeti ile birleşti; kalbimizi büyüledi, aklımızı mest etti, nefsimizi ahirete baş eğdirdi.
Kabristan’da bulunan Bayram ağabeyin, Ali Uçar’ın, Sıddık Süleyman’ın, Mustafa Çavuş’un, Muhacir Hafız Ahmet’in, Şamlı Hafız Tevfik’in, Şem’i Güneş’in kabirlerini ayrı ayrı ziyaret ettik. Niyazi Beyin Risale-i Nur’dan örnek metinlerle verdiği bilgilerle nazarımız maziye dalarken, nur sevdamız elimizden tutup bizi ebediyete götürdü.  Bu ebediyet hizmetinin ne çilelerle başlayıp geldiğini canlı örneklerle gördük.       
Aynı gün Cuma namazını Fatih Camiinde kılıp, öğleden sonra göl kıyısına indik. Küçükler göle girdiler, büyükler tefekküre daldılar. 
Göl kıyısında Osman Beyin okuduğu İsm-i Hayy bahsi göl suyu ile birleşti; aklımıza ve kalbimize zemzem suyu gibi nüfuz etti.
İkindi namazı için Bedre köyündeyiz. Bu köyün ebediyet diyarı kabristanında medfun bulunan Santral Sabri ağabeyi ziyaret ettik, duâ ettik. Niyazi Beyin, Santral Sabri ağabey ile ilgili verdiği bilgiler can kulağıyla dinlendi.
İkindi namazını Bedre Camiinde kılarak tesise döndük.  Cumartesi günü Üstad Hazretlerinin ikinci dönem ikamet ettiği evdeyiz. Bu ev ufku yüksek, göle ve Barla’ya hakim bir noktada. Üstad’ın odası hâlâ sımsıcak nur kokuyor. Duvarlar, dolap kapakları, kapılar, pencereler dilleri olsa Üstad’dan neler söylerlerdi kim bilir?
Odanın önündeki geniş ahşap camekânlı terasta göl manzaralı risale okuyabiliyorsunuz. Üstad Hazretlerinin risale tashih ettiği ahşap merdiven üstü sabit sedir, orada öylece capcanlı duruyor. Sanki Asrın Bediisi orada şu an Bedre’den, Sav’dan gelen nüshaları tashih ediyor, üzerine işaretler, notlar düşüyordu.
Necat Beyin tane tane okuduğu Beşinci Mertebe-i Nuriye-i Hasbiye satırları bize hayatımızın mahiyetini, fıtri gayelerini ve hakiki hukukunu öğretiyor.