Bir çöl çoraklığında duyulan feryat
Yayıldı dalga dalga yaktı gönülleri
Çekilen binlerce zulüm ve acı ki heyhât
Koca İslâm âlemi, lâfı güzafta dilleri
Nice peygamberin miras bıraktığını
Harabeye çevirip yaptılar toprak yığını
Ey Müslüman bırakma dua silâhını
Hayâli ürperir insanın gördükçe o yerleri
Haykırmadalar dünyaya gelin utanın!
Mukaddesleri çiğneniyor yüce İslâmın
Bitmemiş çilesi asırlardır yüce dâvânın
Çağırın henüz terleri kurumayan şehidleri
Varsın anlamasın şu zulümatlı dünya seni
Dâim boynunda taşırsın kefiye denilen kefeni
Söyle artık tiz perdeden destanlaşan besteni
Uyanır Âlem belki uykudan işitince tekbîri
Vatan sevdasını bilemez ölümden korkan
Dönmeli her an damarlarda alevlenen kan
Vatan için can vermek şereftir, hem de şan
Özler şehid, güllerin doldurduğu bahçeleri
Devam etmesin artık bu karanlık gece
Rüya gibi geçip gitsin, bilinmez bilmece
Buğulanan gözlerden yaş değil kan gelince
Görelim hep beraber müjdeli fecirleri
Sabır ve metanettir şimdi senden istenen
Doğsun şafak, aydınlık eksilmesin ülkenden
Ümitvar ol ki fecri sâdığı göreceksin sen
Sabahın müjdesidir zulmün karanlık geceleri