Bütün göstergeler, Bahçeli-Perinçek destekli Erdoğan ve AKP iktidarıyla tek adam rejiminin sonuna gelindiğini haber veriyor.

Vakıa şu ki, tek adam rejimiyle birlikte, mevcut problemler çözülmedi, daha da büyüdü.

Ve bunlara yenileri eklendi, ekleniyor.

Baskı kıskacında siyasîleştirilen yargı sürekli adaletsizlik ve mağduriyet üretir hale getirilirken, Meclis, yargı ve sivil toplumun etkisizleştirilip medyanın da iktidara bağlandığı bir denetimsizlik ortamında liyakatsiz kadrolarca yapılan fâhiş hatalar her konuda yeni yeni sıkıntı ve problemler doğuruyor.

“Çözüm” diye getirdikleri de çözüm olmuyor, kabul görmüyor, ne yapsalar tutmuyor.

Halk desteğindeki erime çekirdek seçmene de sıçrayıp yayılarak ve hızlanarak devam edince, düne kadar ısrarla duyarsız kaldıkları EYT, 3600 ek gösterge gibi konuları gündeme getiriyor, ama yine dikiş tutturamıyorlar.

Bilhassa enflasyon ve pahalılığın bir türlü durdurul(a)mayan anormal yükselişi karşısında, asgarî ücrete, çalışan ve emekli maaşlarına yapılan zamlar da yetersiz kalıyor.

Had safhaya ulaşan konut problemi için açıklanan bir paket “Yine rantçılara ve zenginlere kazandıracak” tepkisine hedef olup gündemden düştükten sonra, yeni ortaya sürülen sosyal konut projesi de mevcut TOKİ taksitlerine yapılan fahiş zamların gölgesinde kalarak yine toplumda bir karşılık bulamıyor.

Dahası şu anda konut için her ay 2-3 bin lira taksit ödeyebilecek kaç dar gelirli var ki?

Böyle bir tabloda iktidar inisiyatifi ve gündem hâkimiyetini kaybederken, muhalefetin seslendirdiği konular gündem oluyor.

Bu defa iktidar onlar üzerinden birşeyler yapma gayretine giriyor, ama yine olmuyor.

KPSS skandalı bu olanlara tüy dikti.

Velhasıl, hemen seçim taleplerinin gittikçe güçlendiği bir süreçte iktidar “Erken seçim yok”  dese de ülke seçim atmosferine girdi.

Artık herşey seçime endeksli. İktidarın son dönemde attığı adımlar da, muhalefetin gerek seçimi, gerekse seçim sonrasındaki sistem değişikliğini esas alan hazırlıkları da.

Dileğimiz sandığın bir an önce gelmesi.