İkinci desise olan havf (korku) damarı fazlasıyla işlettiriliyor. “Özellikle bu zaman ve zeminde ehl-i ilhadın dalkavukları Müslümanları korkutmak ile kudsî cihad-ı manevîden vazgeçirmek için hücum ederler. Korku damarını işleterek çok fena şeyler yaptırırlar. Çünkü “İnsanda en mühim ve esaslı bir his, hiss-i havf’tır. Dessas zalimler, bu korku damarından çok istifade etmektedirler; onunla korkakları gemlendiriyorlar. Ehl-i dünyanın hafiyeleri ve ehl-i dalâletin propagandacıları, avamın ve bilhassa ulemanın bu damarından çok istifade ediyorlar, korkutuyorlar, evhamlarını tahrik ediyorlar.”1

Vesvese bahsinde de denildiği gibi, ne kadar ehemmiyet verilirse o kadar şişiyor, balon gibi. O yüzden üzerinde durmamak gerekiyor. Bediüzzaman vesvesenin havfe, havfın riyaya, riyanın müncere sebep olduğunu söylüyor. Demek evham ile ilk adım atılıyor.

“Böylece hizmet-i imaniye ve Kur’âniyede bulunanları hiss-i havf ile evhamlandırarak kaçırıyorlar. Bilhassa hassas ve müteheyyiç mizaca sahip olanların hiss-i havf damarından çok istifade ediyorlar. Cenab-ı Hak havf damarını hayatı muhafaza etmek için vermiştir. Ancak dessas zalimler insanın bu havf damarını işleterek korkutuyorlar ve Risale-i Nur hizmetlerinden birçok insanı kaçırarak zararlara sokuyorlar.”2

Üstad korkunun yönünü çeviriyor. Olma ihtimali az olan şeylerden ziyade, ecel gibi olması muhakkak değişmeyen hakikati nazara almamızı istiyor. Evet ölüm hepimizin başına gelecek. Asıl olarak ondan korkmak titremek lazım diyerek ihtar ediyor.

Risale-i Nur’da kayıkla bir yere gitmekten korkan zata şöyle metanet dersi veriyor: “Ecel gizli olduğundan, her bir günde ölmek ihtimali var. Öyle ise, üç bin altı yüz günde hergün vefatın muhtemel. İşte, kayık gibi üç yüz binden bir ihtimal değil, belki üç binden bir ihtimalle bugün ölümün muhtemeldir. Titre ve ağla, vasiyet et.”3

Dipnotlar

1) Bediüzzaman Said Nursi, Mektubat,s.704.

2) Nursi, Sözler, s.57.

3) Nursi, Mektubat, s. 591.