Türkiye, yeni reform paketinin açıklanması, mazbataların verilmemesi gibi siyasî kavgaların şokunu atlamamışken, yeni bir şokla daha karşı karşıya kaldı.
TÜİK’in açıkladığı işsizlik verileriyle son yılların rekorunu kıran Türkiye’nin bu durum karşısında nasıl bir yol izleyeceği, özellikle gençlerin merak konusu. Verilere bakıldığında işsizlik oranı, Ocakta geçen yılın aynı ayına göre 3,9 puan artarak yüzde 14,7’ye yükseldi. İşsiz sayısı ise 1 milyon 259 bin kişilik artışla 4 milyon 668 bin kişi olarak kayıtlara geçti. 15-24 yaş grubunu ihtiva eden genç işsizlik oranı 6,8 puan yükselerek yüzde 26,7 oldu. İşsizlik oranı, 15-64 yaş grubunda ise 3,9 puan artışla yüzde 15 olarak gerçekleşti. Bu durum gösteriyor ki Türkiye’nin gereksiz boğuşmalardan bir an önce vazgeçip çözüm odaklı düşünerek, kaybedilen gençleri geri kazanacak politikalar izlemesi gerekmektedir. Peki bu politikalar nelerdir?
Türkiye’de, her şeyden önce, genç işsizliği sorununun çözümüne yönelik yeni bir istihdam stratejisi oluşturmak zorunlu hale gelmiştir. Çünkü gençler için yeteri kadar yeni iş alan ve imkânlarının oluşturulamaması durumunda, diğer uygulamaların pek fazla bir anlamı olmayacaktır. Bu noktada, en temel sorumluluk devlete düşmektedir. İstihdam stratejisi belirlenirken öncelikli olarak, işsiz gençlerin tesbitini kolaylaştıracak, onların işgücü piyasası ile ilgili temel sorunlarını ortaya koyacak bir profili oluşturulmalıdır.
Oluşturulan tedbirlerin politika belirleme sürecinde sözde kalmaması için ise bu tedbirleri kapsayacak; sosyal tarafların (devlet, işçi ve işveren) katılımıyla gerçekleşecek bir kısa, orta ve uzun vadeli çözümler ihtiva eden bir eylem planlarının oluşturulması çok önemlidir. Bunun için ise; işgücü piyasasının ihtiyaç analizlerinin düzenli bir şekilde yapılması gerekmektedir. Özellikle 15-29 yaş grubundaki işgücüne yönelik politikalara ağırlık verilmesi bilhassa Türkiye gibi genç nüfus yoğunluğunun yüksek olduğu ekonomiler için daha büyük önem arz etmektedir. Gençlere sabah 8, akşam 5 memurluğun değil, ticaret, sanayi, üretim, yenilik yapma ve ürün geliştirmenin gerekliliği belirtilerek, istihdam ve ticarî hayata hazır bir şekilde yetiştirilip piyasada etkin olmalarını sağlayıcı uygulamalı eğitim programlarına yönlendirilmeleri sağlanmalıdır.
Türkiye artık –ceğiz, -cağız vaatlerini bırakıp kesin sonuçlar verecek çözümler bularak bu verilerin düşürülmesine çaba göstermelidir. ‘Dış’ları bir kenara atıp içimize dönerek bu sorunu en kısa yoldan çözmemiz gerekmektedir. Yoksa daha farklı verilerle karşı karşıya kalmamız an meselesi olacaktır.