Hepimiz farklı diyarlardan, aynı zamanlarda başlıyoruz valizlerimizi hazırlamaya. O andan itibaren başlıyor birliğimiz, heyecanımız. Daha evvelden buluşan gönüllerimize Temmuz başında buluşan bedenlerimiz ekleniyor. Salâvatlaşırken kavuşan ellerimizden, samimiyet yayılıyor bütün İzmir’e. 

Tanışıyoruz programa katılan bütün kardeşlerle ve İzmir Yeni Asya cemaati ile. 

Ertesi gün sabah dersiyle program akışına bırakıyoruz kendimizi. Dersin ardından midelerimizin seslerine kulak verip, leziz taamlarla ve ara sıra kahvaltılarımızı süsleyen boyozlarla doyuruyoruz karınlarımızı.

Okumalar, kavram ve seminer sunumları, fihrist çalışması, neşriyat saati derken Nurlar’la meşguliyetin güzelliği ile son buluyor günümüz. 

Ve günlerden Salı..

Her Salı programımıza renk veren gün olarak çıkıyor haftanın diğer günlerinin arasından. Hasan Şen Abinin bürosunda alıyoruz Nurlu soluklarımızı. Limonatalarımızı içtikten sonra başlıyoruz dersi dinlemeye. Dersten sonra, aramızda esprilere sebep olan Kemeraltını gezmeye başlıyoruz. 

- Nereye?

- Çok farklı bir yere, Kemeraltı’na. Esprisi dönüyor aramızda. Ama gitmekten vazgeçemediğimiz bir yer oluyor Kemeraltı. Çünkü çok geniş ve her ihtiyaca cevap veren uygun bir mekân.

Geldik Çarşamba’ya...

Çarşamba günleri beş ayrı derse açılıyor kulaklarımız. Kalbimizin yaralarına beş ayrı ilâç... Ve hakeza umumî dersin olduğu Cumartesi de aynı. 

Programımız böyle su gibi akarken bir Pazar günü, bu yıl 34. sü yapılan Ödemiş Gölcük pikniği yolunda buluyoruz kendimizi. Kâzım Güleçyüz’ün, Cevher İlhan’ın, Ömer Yavuzyiğitoğlu’nun, Ali Vapurlu’nun, Süleyman Kösmene’nin, Cesim Aydın ve Hasan Şen’in konuşmalarını dinleyip biraz da gezip İzmir’e dönüyoruz. 

Muhteşem teras, kediler ve Urla...  Her hafta bir grup, Hasan Abi ve Nurbanu Ablanın Urla’daki yazlıklarına götürülüyor. İlk giden gruba kalanlar olarak imreniyoruz. Urla deniziyle, yıldız manzaralı terası ve hayvanseverler için kedileriyle zihinlerde yerini alıyor. 4-5 günümüzü Urla’da geçirdikten ve denizin de tadına vardıktan sonra, yanına da bir Alaçatı-Çeşme gezisi koyaraktan dönüyoruz İzmir’e.

Ve bir de bakıyoruz ki 10 günümüz geçmiş bile. Sığacık gezisiyle renklenmeye devam ediyor programımız. Kermes yemeklerinin tatlarıyla ve deniz manzarasıyla dolaşıyoruz Sığacık’ta. Kampın sonuna doğru Konak sahil turuyla tadında kapatıyoruz gezi defterimizi. 

Sona doğru...

Program sonu gösterimizle hislerimizi ablalarımıza sunduktan sonra yavaş yavaş başlıyoruz yine valizlerimizi hazırlamaya. Bu sefer hüzün ekleniyor heyecanımızın yanına. Uhuvvet, birbirimize muhabbet, şefkat, sevgi... Coştukça coşuyor kalplerimiz. Bitirdiğimiz veya bitiremediğimiz Şuâlar, Eski Said Dönemi Eserleri, İşte Hayatım, Zübeyir Gündüzalp... 

Heyecanlı geçen fihrist çalışmaları, içimizden “Allah’ım bana çıkmasın” dediğimiz kavram kur’aları, bilgi yarışmaları,

Bazı akşamlar Hasan Abinin bizlere okuduğu bilgi dolu dersler, anılar,

Nurbanu Ablanın samimî ve sıcak ilgisi...

İzmir Yeni Asya’nın sıcacık tebessümleri, fedakârlıkları.

Cumartesi akşamları topluca yediğimiz yemekler, ardımızda kalıyor yavaş yavaş. 

Ve aklımızda kalıyor. Valizlerimizi, üstüne katılım belgesini de ekleyerek kapatıyoruz. 

Ve İzmir’e veda ediyoruz ay sonunda birer birer. Zihnimizde farklı mekânlar, kalplerimizde yeni dostluklar, WhatsApp‘ımızda yeni gruplar ile dönüyoruz memleketlerimize...