Eylül her insan için farklı manalar taşır. Yaz aylarının tatlı meşguliyetlerinin bittiği bir başlangıç olan Eylül geldi de geçiyor.
Artık öğrencilerin okullara, dershanelere dolduğu; kalabalık Nur derslerinin başladığı; her yerin adeta şenlik yaşadığı Eylül ayıdır.
Eylül gündüzleri ayrı bir güzellik sunar bizlere, geceleri ayrı... Yağmuru, serin rüzgârları bir başkadır Eylül günlerinin.
Bazen üşütür insanı bazen de terletir. Geceler uzamaya başlar, gündüzler kısalmaya. Bunların her biri habercisidir kış aylarının.
Nice yetimlerin, nice öksüzlerin beklediği Eylül nihayet geldi ve geçiyor bile... Kimi yeşil yapraklar sarardı sessizce, kimileri de kahverengiye dönüştü. Bazıları da koparak dalından düştü toprağa, kavuştu aslına.
Eylül’ü dört gözle, özlemle beklerken; yakında o da bize veda edecek. Eylül, bazen ayrılıkların (baharda yeniden dünyaya gelecek olanlar için) bazen de kavuşmaların (mesela öğrencilerin okulla, arkadaşlarıyla buluşması) yaşandığı bir ay.
Bir Eylül’ün 17. gününde sevgili annemizi defnetmiştik, bu onunla son vedalaşmamızdı. İnşaallah Allah bizleri cennetinde buluşturur. Cenab-ı Hak vefat eden tüm annelere rahmetiyle muamele etsin, Âmin...