Adaylardan Kais Saied, yüzde 72.71 oranıyla Cumhurbaşkanı seçilmişti. Tunus’ta Müslüman Kardeşler’in Raşid Gannuşi liderliğindeki siyasî kanadı Nahda Partisi’nin adayı Abdelfatah Mourou ise yüzde 12.88 oy oranıyla Cumhurbaşkanlığı seçimlerini 3. tamamlamıştı.

Genel seçimlerin sonuçlarına göre 217 üyeli Parlamento’da Nahda Partisi (İslâmcı) 58, Demokratik Blok (sosyal demokratlar, pan-Arap milliyetçiler, bağımsızlar) 41, Tunus’un Kalbi Partisi (liberal) 38, Karama Partisi (popülist İslâmcı) 21, Özgür Anayasa Partisi (anti-İslâmcı) 17, Ulusal Reform Partisi (seküler, liberal, bağımsızlar) 15, Tahya Tunus Partisi (seküler liberaller) 14, Mustakbel Partisi (bağımsızlar) 9 ve diğerleri 8 sandalye kazandılar. Tunus’ta adaylar ve partiler birbirleriyle ittifak yaparak seçimlere girdiler. Seçimler sonrasında bazı Parlamenterler kendi partilerine geçerek, Parlamento’da 21 partinin temsil edilmesine sebep oldular.

Partilerin kendi aralarındaki görüşmelerde anlaşamamaları sebebiyle, Tunus’ta yaklaşık 4 aydır hükümet kurulamamıştı. Ülkede sendikalar ve ticaret odaları hükümetin kurulmasında arabulucu rol oynadı. Hatta Cumhurbaşkanı Saied, anlaşmaya varılamayarak hükümetin kurulamaması halinde, yeni seçimlerin yapılacağı hususunda siyasî partilere sert uyarılarda bulundu.

Hükümeti kurmakla görevlendirilen Elyes Fakhfakh, Nahda Partisi’yle uzun uğraşlar sonucu anlaşarak koalisyon hükümetini kurmayı başardı. Fakhfakh’ın koalisyonunda Nahda Partisi, Tahya Tunus Partisi, Achaab Tunus Partisi, Tayar El Mahaba (Sevgi Akımı) Partisi, El Badil Partisi gibi küçük partiler ve bağımsızlar yer almaktadır. Tunus’un yeni hükümeti 8 Mart 2020 Pazar günü, 129 kabul ve 77 retle Parlamento’dan güven oyunu alarak resmen görevine başladı.

Tunus’ta 2011 yılındaki devrim hareketinden sonra, ülke için Yeni Anayasa’yı hazırlayan Kurucu Meclis Üyelerinden Mahmud El-May “gerçek reformlar olmadan kemer sıkma tedbirlerinin uygulanmasının mümkün olmadığını” belirterek, halkın yeni hükümetten sosyo-ekonomik reformları gerçekleştirmesinde umutlu olduğuna değiniyor. Tunus’ta geri kalmış dezavantajlı bölgelerde kalkınma, yatırım ve reformlara ihtiyaç bulunuyor. Bugün ülke ekonomisinin yüzde 45’i kayıtdışıdır. Kayıtdışı ekonomiyle mücadele yeni hükümetin hedefleri arasında. Yine kaçakçılık, yolsuzluk, enflasyon, işsizlik, yoksulluk, gelir dağılımı adaletsizliği, bölgeler arası eşitsizlik ve yatırım yapmak için bürokratik engellerin azaltılması da hükümetin gündeminde.

Uluslar arası Kriz Grubu ise, Tunus para birimi Dinar’ının 2016’dan bu yana Euro karşısında yüzde 40’dan fazla değer kaybına uğrayarak, Tunuslular’ın satın alma gücünü zayıflattığına dikkat çekiyor. 

Tunus Üniversitesi’nden Corinna Mullina, ekonomik sorunların sosyal patlamalara yol açabileceğine işaret ediyor. Mullina, yeni hükümetteki bazı partilerin, IMF’nin talep edeceği, uygulanmakta olan sübvansiyonların kaldırılması ve işletmelerin özelleştirilmesi gibi kemer sıkma tedbirlerine itiraz edeceğini aktarıyor. IMF görüşmelerine ek olarak Tunus’un, Dünya Bankası, Afrika Kalkınma Bankası ve Avrupa Birliği’nden de borç alma girişiminde bulunması muhtemeldir. Belirtilen uluslar arası kuruluşlardan alınan ve alınması planlanan kredi ile borç siyasetinin, geçmişte olduğu gibi Tunus toplumunda sosyal hareketliliklere ve emek aktivistlerinin halk direnişine yol açacağı tahminler arasındadır.

Tunus İstatistik Kurumu’nun 2020 yılı Şubat ayı ekonomik göstergelerinde olumlu gelişmeler de mevcut. Bu gelişme 2020 Ocak-Şubat karşılaştırmasında ticaret açığının yüzde 19 oranında azalma göstermiş ve enflasyonda yüzde 2,2 düşüş gözlenmesi şeklinde sıralanıyor. Ancak mevsimsel gelişmeler yeterli olmadığı herkesçe bilinmektedir.

Tunus’un 2011’deki benzeri bir sosyo-ekonomik patlamaya (Arap Baharı) sahne olmaması için, yeni hükümetin âcilen toplumsal ve ekonomik istikrarı sağlaması zorunluluktur.