Sultan Gazneli Mahmud devri idi. Günlerden bir gün, çarşı pazarı dolaşan Sultan, elindeki sopanın ucuna astığı bir kâğıda "Adalet İstiyorum!" yazmış, sokak sokak dolaşan ihtiyar bir kadın gördü. Ancak o sırada başkaca işlerle meşgul olduğundan, bu garip manzaraya pek ehemmiyet vermedi. "Acaba bu kadına nasıl bir haksızlık edilmişti ki, ortalıklarda böyle dolaşıyor?" diye sormadı. O gece rüyasında bir kuyuya düştüğünü gördü. Her ne kadar çabaladı ise de, o kuyudan çıkamadı. Kan, ter ve korku içinde:
"Çıkarın beni bu kuyudan! Buradan çıkmam için, bana yardım edecek kimse yok mu?" diye bağırıp duruyordu. Derken, gündüzleyin gördüğü o ihtiyar kadın kuyunun başına geldi ve Sultan'a: "Ben seni kurtarırım! Ama şu sopamın ucuna tutunman gerek" dedi.
Sultan Mahmut, sabah olur olmaz, o kadını buldurttu. Derdi ne idi sorup öğrendi. Uğradığı zulmü telâfi etmek için elinden geleni yaptı. Ve o rüyayı hiçbir zaman unutmadı. Adaletten asla ayrılmamaya büyük özen gösterdi.