Hisleri değil, iradeleri bile tesir altına alan teknolojik hegemonyaya karşı direnmenin tek ve geçerli yolu Kur’ân ve Sünnetin anlaşılıp tatbik edilmesinden geçiyor. Bir ömrü bu iman ve inanç temeline harcayan Bediüzzaman ve ona vehbî olarak ihsan edilen Risale-i Nur’dan ilham alan Nur Talebeleri... Materyalist felsefenin her alana sirayet eden zehirli tesirinden muhafaza olup manevî atmosferi şahıs, aile ve toplum bazında hem yeniden ihya hem de devam ettirmişlerdir. 

Anadolu gezilerimde şahs-ı manevînin tecrübelerinden not aldığım bazılarını paylaşmak istedim:

1. Erkek-kadın arasındaki İslâmî inanç ve itikada ve medenî münasebetlere uyma gayret ve ciddiyeti.

2. Buluşurken de, ayrılırken de selâmlaşma.

3. Bütün sünnetlere uyma gayret ve hassasiyeti.

4. Cemaatle namaz kılmadaki özen, sarık, cübbe, namaz tesbihatındaki tatbikat.

5. Demokratik tepki ve reflekse olan müsbet katkı.

6. Din, iman ve Kur’ân meselesini her yerde ve her zaman birinci planda tutmak.

7. Doğru sözlülük, adalet ve hukuka saygı konusunda taviz vermemek.

8. Farzlara uyma, haram ve mekruhlara karşı dikkatli olma ve mümkün olduğu kadar taviz vermeme.

9. Fedakârlık, feragat, yardımlaşma ve sabırla her alanda her konuya çözüm arama gayreti.

10. Günlük hayatta devamlı abdestli olarak bulunmak.

11. Hakkın hatırını daima yüksek ve âlî tutmak.

12. Her hâl ve durumda müsbet ve insaf ölçüleri içerisinde davranma.

13. Her türlü konuda sabır ve teennî ile müsbete odaklanıp; ‘Nurculuk çözüm üretmektir’ tesbitine sadık hareket etme.

14. İhlâs sırrını hayatın vazgeçilmezi olarak bilip tatbikine çalışmak.

15. İman ve İslâm hizmet esaslarından taviz vermeden bu asır ve şartlarda yaşamayı sürdürmedeki hassasiyet.

16. Kader, teslimiyet, tevekkül ve kanaatin yerinde ve aslına uygun anlayış ve tatbikatı.

17. Kur’ân, Cevşen, Hizbü’l-Kur’ân okuma, yazma ve hatimlerinin hayatta yaygın hale getirilmesi.

18. Makamları hizmette kullanmada istikametten ayrılmamadaki teennî ve dikkat.

19. Medenî cesareti kullanmadaki kararlılık.

20. Meşveretle hareket etmek, “rey-i vahide” pirim vermeden hizmetleri ve hayatı sürdürme.

21. Misafirperverlik, sıla-i rahim, seyahat ve ziyaretteki hassasiyetin devam ettirilmesi.

22. Mukaddes davanın neşriyatla yayılmasındaki keşif ve tatbikatın genişleyerek her alan ve kademede devam ettirilmesi.

23. Musafaha ve muânaka (kucaklaşma) sünnetinin devam ettirilmesi.

24. Müsbet hareketlerde topluma öncülük, tatbikat konusunda güven vermenin devam ettirilmesi.

25. Tarihimize, kültürümüze, maneviyatımıza, ecdada ve vakıf eserlerine sahip çıkmadaki dikkat.

26. Taziye ve tebriklerin “neşriyat yoluyla” da yaygınlaşması.

27. Tesettür, giyim, görünüm ve tavırlardaki temizlik, nezafet ve nezahet. Her türlü spor faaliyetlerinde bile tesettüre riayet.

28. Tevazu ve hoşgörünün ferdî ve cemaat bazında güzel tatbikatları.

29. Toplum hayatına lâzım olan emniyet, dostluk, nezaket kaidelerine uyma.

30. Toplumun bütün kesimlerini içine alan “okuma seferberliği” ve yaygınlığı. Yurt sathını ve dünyayı bir “mektep yapma” gayret ve sebatı.

31. Ümitsizliklerin önünü keserek, daima hayata ümitle bakmanın izah ve tatbikatını yaşayıp, yaşatmak.

32. Yardımlaşma ve tesanüd konularında topluma ufuk kazandırma gayreti.

33. Yol güzergâhları, alış veriş merkezlerinde mescidlerin açılmasına olan katkılar.

Daha yeni ve insanlığa ufuk açacak şeairleri yaşayıp yaşatmak ümit ve temennisiyle.