Bu sebeple, Bediüzzaman’ın ta’kipçilerinin Avrupa ile ilişkiler açısından bilhassa ‘siyasal İslâmcı’ gelenek mensuplarıyla birlikte hareket etmesi pek mümkün görünmemektedir.” 

(Ahmet Battal)

* “AKP kılavuzluğundaki siyasî İslâm iki yüzyıllık ‘Batılılaşma’nın karşısına alternatif bir toplum modeliyle çıkmaya çalıştı, hâlâ da çalışıyor. İddia o kadar radikal ki toplum ve devlet iki yüzyıllık Batılı birikiminden de olmaya başladı! Bu iddia ve çabaların sonucunu kestirmek çok zor değil: ‘Batılılaştırma’ ne kadar zorlama olduysa ‘Batısızlaştırma’ da o denli zor, hattâ imkânsız olacak gibi görünüyor...” 

(Cengiz Aktar)

* “Avrupa ile geliştirilen ilişkilerde de Bediüzzaman Said Nursî’nin içtimaî ve siyasî konulardaki tespitleri dikkate alınmalı, Batı’nın hayat tarzı yerine güzel taraflarının örnek alınması sağlanmalıdır. Yoksa gün geçtikçe Avrupa İslâm’ın sosyal hayat anlayışını benimserken, Türkiye ‘eskiye dönme’ hevesiyle Orta Çağ Avrupa’sına benzemekten öteye gidemeyecektir!” 

(Emine Bakırlıoğlu)

* “(...)‘Bizim vazifemiz müspet hareket etmektir, menfî hareket değildir.’ diyen Bediüzzaman hakkında ‘Sivil itaatsizlik yapmıştır.’ demek yanlıştır! CHP iktidarı dönemlerinde devamlı baskı[ya] ve hapishanelerde hayat geçirmesine rağmen talebelerine ‘Medenîlere galebe çalmak ikna iledir, söz anlamayan vahşîler gibi icbar ile değildir.’ demiş ve ‘fikrî mücadele’yi ön plâna çıkarmıştır...” 

(Hakan Murat Aslan)

* “[Türkiye’de] AB’ye sahip çıkan kesimlerin başında Nur Talebeleri gelmektedir. Çünkü dinî hassasiyetlerinden dolayı AB’ye kapılarını kapamış ve onu reddetmiş olan Müslüman çevrelerin aksine Bediüzzaman, AB’yi ‘bir değerler örtüşüğü’ olarak görür ve sahip çıkar.” 

(Havva Konur)

* “(...)Ehl-i Kitap, dinlerini inkâr veya terk etmeden Kur’ân hakikatlerini kabul edebilirler. (...) Çünkü İslâm hakikatlerini kabul etmeleri onlar için ‘itikatlarını ikmal ve dinî esasları takviye’ hükmüne geçmektedir. Bu ise kaçınılmaz bir sonuçtur... ” 

(Mehmet Ali Kaya)

* “(...)Türkiye’de %85,5 katılım dikkate alındığında, toplam Türkiye seçmeninin ancak %43,8 ‘evet’ oyuyla da olsa Cumhurbaşkanlığı [Hükûmet] Sistemine geçilmesi [gibi] önemli bir oylamada 3/2 gibi bir ‘vasıflı çoğunluk’ aranmalı, en azından toplam seçmen üzerinden %50+1 değerlendirilmeli idi!” 

(Murat Öztürk)

* “‘Avrupa Kömür-Çelik Birliği’yle başlayan, ‘Batı’ ve ‘Batılılaşma’ olgularından farklı bir seçenek olarak ortaya çıkan AB süreci âdeta ‘Batılılaşma’ ve ‘küreselleşme’ ve sömürge rejimlerinin faşizan yönelimlerine karşı durmaktadır. (...) Bugün Müslüman entellektüel camianın ‘Dünyada İslâmî ilkelere ve prensiplere en yakın siyasal yapı hangisidir?’ sorusuna verebilecekleri cevabın ekseriyetle ‘AB’ olacağı neredeyse âşikârdır!” 

(Mustafa Eren Bozoklu)

* “Sâni-i Hakîm, beyni, kullandıkça—kapasite sınırı olmaksızın—genişleyen, kullanılmadığında körelen bir sistemde yaratmıştır.” 

(Ömer Önbaş & Nahit Topaloğlu & Abdurrahman Kılıç)

* “‘Kozmopolitan söylem’ [‘çoğulcu kimlik’] yıllardır AB’yi domine eden ‘kültürcü söylem’e [‘tekçi kimlik’-Hıristiyan temelli ve izolasyoncu düşünce tipi] bir alternatif olarak AB’yi yeniden yapılandırarak gücünü konsolide edebilir, Türkiye’yi de bu yapının bir parçası hâline getirebilir!” 

(Zeynep Önal)

***

Not: Yukarıdaki tespitler, “Köprü” dergisinin “iki Avrupa” konulu Güz 2018 tarihli sayısından derlenmiştir.