Şahsen tarih ilminin bilhassa “sosyopolitik” cihetine meraklıyız.
Hadd-i zâtında bitmek bilmeyen bir “talebe”lik vetiresindeyiz… Bu sebeple de hemen aşağıda paylaşacağımız fikrimizi lütfen ma’zur görünüz!
Müşahede ettiğimiz kadarıyla Türkiye’miz—en azından bizce—gerçek faili meçhul “15 Temmuz” hadisesini tahkim eden siyasî bir “darbe”yle (“20 Temmuz”) iç içe yaşamakta!
Evet, 2016’daki meş’um/menhus, fakat bir o kadar da karanlık terör hadisesini siyasî ranta çeviren iktidar canibi, “terör örgütü” ilân ettiği dinî grup üzerinden kotardığı OHAL’le 82 milyonluk kozmopolit bir toplumu ve muhalefeti sindirmiş vaziyette. (OHAL resmen kalkmış olsa da fiilen devam ettiriliyor!)
AKP’li olmayanlar ötekileştirilirken, medyanın ekseriyeti inhisar altına alınmış, öyle ki başta “Yeni Asya” olmak üzere sağda solda tek tük kalmış “ufak tefek” yayın organları dahi her yönden “preslenmiş” durumda! Bir sıkımlık canı kalmış, buna rağmen milletin sesi soluğu olmaya çalışan “demokrat” medyaya karşı tahammülsüzlük had seviyede…
BASKILARA “EYVALLAH” DEMEYİZ!
Elbette “Yeni Asya”mız, dün olduğu gibi, bugün de yarın da “îman/Kur’ân” ve “adalet/hürriyet” tebliğini “müspet hareket” çerçevesinde yaptı, yapıyor, yapacak da…
1971’deki 12 Mart, 1980’deki 12 Eylül, 1997’deki 28 Şubat darbelerinde “Yeni Asya” nasıl baskılara “eyvallah” demeyip “hak hukuk, adalet ve hürriyet”i savunduysa, içinde bulunduğumuz “20 Temmuz” sürecinde de aynı değerlerin müdafaasını yaptı, yapıyor, yapacak—tâ ki Kıyamet’e değin…
Bundan kimsenin şüphesi olmasın.
Esasen “Bediüzzaman’ın gazetesi” sıfatına lâyık “Yeni Asya”ya da bu yakışır!
Medya sektöründe bir tek “Yeni Asya” da kalsa bu tebliğ tarzı değişmeyecek, Üstad Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerinin “hak hukuk, adalet ve hürriyet” temelli şanlı dâvâsını bîhakkın koruyup gözetecek inşallah…
NOKSAN VE HATALARI HAYKIRMAK…
Yeri gelmişken, gazetemizin geçen 49 yılda, başta “derin devlet” olmak üzere, ideolojiler/izm’ler ve sair zorbalara karşı demokratik mücadelesini daha iyi anlamak isteyenlere, Mehmet Kutlular Ağabey’in “İşte Hayatım” adlı otobiyografisi ile kıdemli genel yayın müdürümüz Kâzım Güleçyüz’ün “İttihad’dan Yeni Asya’ya Risale-i Nur’un Medyadaki Dili” isimli kitabını okumalarını tavsiye ederiz…
Bu arada, “Cumhuriyet ki ‘adalet’ ve ‘meşveret’ [meclis] ve ‘kànunda inhisar-ı kuvvet’ten [kànun hâkimiyetinden] ibarettir.” (Divan-ı Harb-i Örfî) ve “Riyaset-i şahsiyenin [tek adamcılığın] kat’iyen aleyhindeyim.” (Münazarat) buyuran Bediüzzaman’ın, “rey-i vahid-i istibdad”ı (istibdadın tek fikrini) “bir ince tel gibi her tarafa heva ve hevesin tehyici [heyecanlandırması] ile çevrilmeye müstaid [meyilli]” (Münazarat) gördüğünü hatırla(t)makta fayda var!
Neden? Çünkü geldiğimiz nokta itibarıyla (Şubat 2019) memleketin idaresi bilumum rezaletin hükümferma olduğu “tek adamcılık” rejimine evrilmiş durumda. “Denge ve fren” vazifesi görmesi umulan parlamento (TBMM) resmen olmasa da fiilen devre dışı; ülke “partili CB” kararlarıyla yönetilmekte—hesap kitap, denetim kontrol hak getire!..
İşte, Bediüzzaman’ın yolundan giden “Yeni Asya,” Şubat 1970’ten beri bu vb. sosyopolitik noksan ve hataları d(el)illendirmek için de var biiznillah!