Onları görünce, zihnim, seneler öncesine gitti. Belki, 10-15 sene önce bir yaz günü TVde haberleri seyrederken, tahminimce Ege tarafında bir beldede orman yangını çıkmış. Bütün devlet erkânı, o yangının seyri, sevk ve idaresi hakkında, orman yangın kulesine çıkmışken, o beldenin en büyük mülkî amiri durumundaki kaymakam, yangın kulesine çıkamamıştı. Sebebi de; kaymakam kadınmış ve o anda da hamile imiş, ondan dolayı çıkamamış. O zaman, bu haber bana çok garip gelmişti.

Kendi kendime şöyle düşündüm: “Yahu, bu ne biçim iş? Kadının yeri, aslında evidir, bunu böyle biliyoruz. Ama yine de, mecburen çalışmak durumu olursa, kadının yapacağı işler var, neden kendi fıtratlarına münasip işlerde değil de, yaratılış itibariyle, erkeklerin ancak üstesinden gelebileceği her işe el atıp, oralarda da kendilerini göstermek istiyorlar veya çalıştırılıyorlar? Böyle olunca da, kadın kaymakam gibi, fıtratları zorlayıcı bu durumlar da, böyle hoş olmayan manzaraların görülmesine sebep oluyor.

Elbette biz, doğuştan asker bir milletiz denir ya… Ama bu erkeklerin işidir. Neden, zorlanarak kadınlar burada istihdam edilir ki? Haydi, polislikte bir nevi, kadın muhataplarla irtibatta, kadın polis olabilir diyelim (bu da, polisliğin her biriminde değil tabi. Meselâ, bir trafikte çok da lüzum yok.) Çeşitli mesleklerde icab ederse, kadın istihdam edilebilir. Ama dediğimiz gibi, bizzat erkeklerin bile zor yaptığı mesleklerin, kadınlar tarafından yapılması, yaptırılmak istenmesi anlaşılır gibi değil. 

Bir zaman Papa demişti ki, “İşsizliğin en mühim sebeblerinden biri, erkekler yerine kadınların çalıştırılması” nasıl da kitabın ortasından söylenmiş bir söz.

Cemiyetin de, üstünde durulması icab eden bir meselesidir bu.