Merhaba çok kıymetli tarih meraklısı Pazarola okuyucuları! Bu hafta sizlere bir ülkenin adının nereden geldiğini anlatacağım. Köşemize başlarken bildiklerinizi unutun demiştik. Söylediğimizin arkasındayız, hatta bu hafta daha iddialıyız ve şunu söylüyoruz; bütün bildikleriniz tarih olacak! 

Zaten köşemizin adından da anlaşılacağı üzere bizim işimiz tarihin arka deposuyla. Neyse... Ansiklopedilerde dahi rastlayamayacağınız hikâyemize başlayalım. 

Pirelerin berberlik, develerin tellâllık yaptığı zamanlarda bir ada ülkesi varmış. Halkı sefalet ve fakirlik içinde yaşarmış. Bu halk muasırlarına göre o kadar geri kalmış, o kadar ilkelmiş ki yemeklerini bile muhafaza edemezmiş. 

O zamanlar Osmanlı cihana hükmediyor tabi. Cihan Padişah’ı, tıpkı Fransa’daki danstan haberdar olduğu gibi, bu fakir toplumun da haberini almış. Derhal emir vermiş: “Gemiler hazırlana! Cihanın öbür ucundaki insanlara yetişile, yolumuz uzun ve çetindir küplere yemekler koyula, oradaki insanlara götürüle!”

Padişah’ın emrettiği üzere yola çıkılmış ve menzile varılmış. Gemiler yanaşmış, fakir halk şaşaalı gemiyi ve zengin giyimli insanları gördüğü gibi bir heyecanla gelenleri karşılamış. 

Padişah yüksek bir yere çıkmış ve halka hitap etmeye başlamış (Padişahta yüksek yere çıkmadan konuşamama hastalığı varmış):

“Biz ki fakirlerin daimî himaye edicisi, zor durumdakilerin destekçisi... Sizlerin bu ahvalini duyduk ve gemilerimizle buralara yelken açtık. Bu vesileyle bu kıt’ayı da keşfetmiş olduk, amma tevazuumuzun iktizası olarak kimseye söylemeyeceğiz. Söylemeyeceğiz ki terakki bitmesin ve dahi tebaamız arayış içinde olmaya devam etsin. Hasılı bu getirdiğimiz küplerin içinde tonlarca muhtelif yemek vardır. Sizlere aylarca yeter.”

Halk şaşırmış öyle şaşırmış ki yemekleri muhafaza eden o küplere karşı tepkisini gizleyememiş. Çünkü bu onlar için ciddî bir atılım ve buluş olmuş. 

Toplum arasında uğultular başlamış:

“Küp ha, demek küp ha, vay be küp ha.” 

Aradan kısa bir zaman geçmiş ve halkın ileri gelenleri toplanıp demişler:

“Halkımız artık bu küpler vesilesiyle açlıktan ve fakirlikten kurtuldu. Gelecek nesillerin bizi refaha ulaştıran küple tanışma hadisemizi unutmaması lâzım. Bu sebepten ülkemizin adını o anki şaşkınlık ifademiz olan ‘KÜPHA’ koyalım. 

Tabiî zamanla halk arasında söylene söylene “Küba” haline gelmiş...

Bu haftalık böyle, başka bir tarihî gerçekle yüzleşene kadar kendinize iyi bakın!

Heredot ZEVZEK