Elli yıl sonra da bitmeyecek.

Bu bir serüven çünkü..

Her güneş doğduğunda devam edecek bir hakikattir bu.

Gelen gitti, giden bir daha geriye dönmedi..

Her nebi ve her müceddid vazifesini ifa etti.

Onların tabileri de onların yollarından ayrılmadı.

Gele gele bu zamana kadar geldi.

Neden bir gazeteye aşık olduk?

Onun sayfaları, gönlümüzü ve aklımızı aydınlattı.

Bediüzzaman, bunun müjdesini önceden vermişti.

 “Matbuat lisanı ile ders vermek zamanı geldi veya gelecek zannederim” derken Yeni Asya’yı işaret etmişti sanki.

“Benim romanım yazılacak” demişti, romanı yazıldı..

“Matbuat lisanı ile” dediği müjde de Yeni Asya ile tahakkuk etmişti.

İşte bu heyecanı yaşadık Pazar günü.

Bu manzarayı seyrederken gözyaşlarımızı, sinemize gömemedik.

Bu bir sevincin gözyaşları idi.

Ülkemizin her tarafından gelen bu yolun fedaileri oradaydı.

Yaşlısından gencine, kundaktakilerden, yetişkinlerine…

 İstanbul’un karı ve yağmuru buna engel olamamıştı.

Geçen yılki programı Ankara kafilesi ile takip etmiştim.

Bu yılda İzmir kafilesi ile takip ettim.

Buna, Üstadımız “akt-ı uhuvvet” demişti..

Öz kardeşten daha ziyade bir beraberlikti bu.

Bu hadiseyi yaşayanlar bilir ancak..

“Ağlarım, ağlatamam; hissederim, söyleyemem; 

Dili yok kalbimin, ondan ne kadar bîzârım!” 

diyen Âkif’in mısralarına benzer bu.

İzmir’li can dostlarımız ile bu duygu içinde yolculuk yaptık.

Üç hafta kaldığım İzmir’de, doyumsuz anlar yaşadım, her birisine teşekkürlerimi iletiyorum.

Demokrat İzmir...

Demokrasinin şaha kalktığı yılların sahipleri...

Merhum Menderes’in nefes aldığı topraklar.

İşte Yeni Asya..

Adını kâğıtlara değil, gönüllerimize yazdığımız gazete.

Üstadımıza selâm olsun.

Gözün arkada kalmasın Üstadım.

Dâvân emin ellerde.

Bu bayrak inşallah kıyamete kadar dalgalanmaya devam edecek.

Yolumuza nice kahredici engeller çıksa da …

Bu iman dâvâsına gönül verenlere selâm olsun.

Emeği geçenleri gönülden kutluyorum.

Yolun açık olsun Yeni Asyam.

Elli yıl öncesi, elli yıl sonrası.