Harbiye’yi bitirdikten sonra, orduya katılır; ülkenin muhtelif cephelerinde görevler ifa eder; sonra subaylığının ilk yıllarında Çanakkale muharebelerine katılır ve “gazi” olur.

Hulusi Yahyagil Eğirdir Komando Taburu’nda görev yapmaktadır.  Şark’ta bir şeyhe intisap etmiş ve onunla mektuplaşmaları devam etmektedir. Bediüzzaman Hazretleri de o yıllarda Barla’da mecburi ikamete tabi tutulmuş.

Hakkı Tığlı Efendi, Hulusi Beye Barla’da bulunan büyük bir âlimden bahseder ve bir gün Barla’da Üstadımızı ziyaret ederler. 

Hulusi Bey, Bediüzzaman’ı ilk defa tanıyor. Ziyaret bitip ayrılırlarken, Hulusi Bey Üstadımıza, “Allah’a ısmarladık şeyhim” hitabında bulunur.

Bu söze karşılık Bediüzzaman Hazretleri, “Kardeşim ben şeyh değilim, İmam-ı Rabbani, İmam-ı Gazali gibi imamım” dediği zaman Hulusi Beyin kafasında şimşekler çakar...

Ne demek... Bu asırda böyle bir alimin bulunması “müceddidlik” vasfını hatıra getirdiği için; kendisi bunu, şeyhine mektup yazarak, böyle bir mübarek zat ile tanıştığını ifade eder. Şeyhi de cevabında onun Üstad Hazretleri’ne talebe olması lüzumunu ifade eder ve artık Hulusi Bey, Üstad’ın “birinci talebem” iltifatına mazhar olur.

Çanakkale muharebelerine askerleri ile giderlerken Çorum’un Alaca ilçesine yolları düşen Hulusi Bey, Alaca’ya yakın olan İbrahim köyüne geçici karargahını kurar ve bir gece dinlendikten sonra uzun yollarına devam eder. Dursun kardeşimin dedesi bu esnada Hulusi Beyi evinde bir gece misafir eder.

Aradan yıllar geçmiştir. Fakat; emekli olan Hulusi Bey, bu köye tekrar uğrayarak aynı evde tekrar misafir olur; geçen günler tekrar yâd edilir ve hasretlikler giderilmeye çalışılır.

Dursun Penekli kardeşim o yıllarda Nurları yeni tanıdığı için, Hulusi Ağabeyi tanır ve ailece büyük bir mutluluk yaşarlar.

İşte bu kutlu misafir, birçok insanın hidayetine vesile olmuş; onun hatıraları ve hizmetleri umum Nur Talebelerinin dünyasında hâlâ yad edilmektedir.

Hulusi Ağabeye rahmetler diliyorum. Mekanı cennet olsun, kabri nurlar ile dolsun.