Bediüzzaman hazretleri, dilindeki nezaket ve zarafet ifadeleri ile insanlara seslendi. Haksızlıkların ve zalimlerin karşısında susmadı.

Yaşadığı hayat safhaları ile, yazdığı risalelerde, mahkemedeki müdafaalarında, neşrettiği mektuplarında hep hakikatleri ve istikameti gösterdi.

En şedit düşmanlarına dahi, hep “kulakları çınlasın” diye mukabelelerde bulundu. Bu ifadeler muhataplarında değişik yankılar yaptı. Çünkü, o Rahmet Peygamberinin (asm) bu asırdaki vekili idi.

Bu manada bir çok insan “kulakları çınlasın” sözüne muhatap olmuşlardı. En zalim ve vicdansızlara dahi hak ve hakikati haykırmaktan geri durmadı. Kendisi ve talebeleri, kendi işleri ve vazifeleri ile meşgul oldular.

“Risale-i Nuru anlamıyorlar veya anlamak istemiyorlar” diyerek sitemini dile getiriyordu. Mesajının ulaşmadığı yer ve zaman kalmamıştı. Korkmadı, yılmadı ve hiçbir zaman kendisini gizlemedi.

“Kulakları çınlasın” derken bunda aslında mesaj gizli idi.

“Beni kasaba kasaba dolaştıranlara, zindanlara  atanlara hakkımı helal ediyorum” diyerek bükük bir kadirşinaslık gösteriyordu… Bütün mesele; nurların kalpler de ve gönüllerde makes bulması idi.

“Onlar bilmeyerek, nurların intişarına hizmet ettiler” diyerek büyük bir merhamet ve şefkat örneği oldu.

İşte şimdi, nur talebelerinin yaptığı şeyler de bu temenninin bir yansımasıdır.

Yeni Asya‘nın yaptığı neşriyat, toplantılar ve iletişim seferberliği bundan ibarettir. Milyonlarca insanın Yeni Asya’yı takip etmesi bu mes’uliyetin bir yansımasından başka bir şey değildir. Bunu anlamayanlar, siyasi ikballeri için bu yürüyüşe çelme takmaya çalışanların kulakları çınlasın.

Mekanın cennet olsun aziz üstadım. Kıyamete kadar nice nur talebeleri senin emanetini kıyamete kadar devam ettireceklerdir inşallah.

Anlamayanların ve anlamak istemeyenlerin kulakları çınlasın.