Çocukluktan sonra çocuklar  bu öğretmenliğe bir son vermek isterler ve bazen de verirler... “Anne ben artık çocuk değilim! …” meşhur cümlesiyle…

Çocukluk istekleri doğrultusunda çocuğun anneye olan bağlılığı evvelâ babadan başlamak üzere, büyük kardeşlerine, yakın akrabalarına (dede, babaanne, anneanne, hala, teyze, dayı, amca, gibi) yavaş yavaş kademeli olarak kaydırılabilinmelidir.

Mahalle, okul ve oyun arkadaşlarına da özel olarak anne bağlılığı aktarılabilir. Onların kendi aralarında annelerinden gördükleri terbiye ve öğretiler, tecrübelerin birbirlerine aktarmaları sağlanabilir.

Hem hayatı boyunca hem de çocukluğunda kendisine lâzım olabilecek becerileri, meşguliyetlere, meraklı, maceralı küçük işlere yönlendirilerek de anne bağlılığından kademeli ve yavaş yavaş uzaklaşma sağlanabilir. Her iş, her elde edilmek istenen hedef ve gaye yalnız ve yalnız annenin elinden geçer, annesiz olmaz fikrî müsbet olarak kırılmaya ve yönlendirilmeye çalışılır. Başarılı ve mutlu olabilecekleri dostluk, arkadaşlık, ahbaplık ve meşguliyet birlikteliği muhakkak sağlanabilirse; “annemsiz hayatta hiçbir şey olmaz” fikrinden müsbet mana da bir çekilme olabilir.

Çocuklara vazifeler vermek, onları bazı ufak tefek işlerin takibinde görevlendirmek de çocuk için annesiz, babasız, öğretmensiz, akrabasız olarak; kendi kendine yetebileceğini öğrenmesi, kendinin başardığı, muvaffak olduğu işler açısından dolayı önem arz eder.

Çocuğun eğitimiyle alâkalı bütün eğitim-öğretim faktörlerinin bu konuda görüşmeler, konuşmalar, plânlamalar ve hedefler koymakla yardım istenmeli ve onların desteği sağlanmalıdır. Çocuk bilmelidir ki küçük dünyasındaki ilgi, teveccüh büyük dünyasında ve çerçevesinde olabilir, sağlanabilir ve de vardır.

Çocuğun okulda dersleri, hal ve gidişatı noktasından da bağımsız hareket edebilme ortamları, şartları hazırlanabilmeli ve uygulamaya konulabilinmelidir.

Okul arkadaşlarıyla, oyun ve yakın çevre arkadaşlarıyla; daha önceden çocukla alâkalı konular da konuşulabilmeli ve yönlendirmeler buralardan elde edilecek verilerle yapılabilmelidir.

Elbette anne ve baba bağlarının önemi, bağlılığın sağladığı faydalar ve kazanımları inkâr edilmeden, çocuklarımız başkaları karşısında küçük düşürülmeden, bu eğitim-öğretim faaliyetleri yerine getirilerek çocuğun bağımsız ve anne-babadan tecrübeli, yakın çevreden yardımlar alarak hayatındaki bütün işleri yapmasına yardımcı olunmalıdır.