Dairevî çizgiler halinde dönen hayat ve canlılık.... Hiçbir yaratılmış canlıya ve özellikle de insana özel bir muamelede bulundurulmayarak devam ediyor. Anlayacağımız gibi içinde bulunduğumuz hiç bir hayat dairesi aynı olmadığı gibi dairelerin dama taşları insanlar ve davranışları da aynı değil.
Önemli olan şu hayatın akışı ve yönlendirilişi içerisinde insanın kendisini bilmesi, tanımasıdır. İyice bilinmemek ve tanınmamak insanları erişilemez, ulaşılamaz ve paha biçilmez hallere düçâr eder, içine atar.
Unutmamak lazım ki hiçbirimiz, hiçbir kimsenin vazgeçilmezi, ulaşılmamazı değiliz. Bu halimizle de kendi kendimize hava basarak kendimizi çıkmaz sokağın; çıkmayan hazinelerinin sandukası zannetmesin.
Bu asrın en kötü hallerinden birisi de beraber yola çıkan insanların hatalarının aranması ve doğru yanlış demeden gıybetlerinin yapılmasıdır. Halbuki çiğ yenen insan etinin faydası olmadığı gibi, insanı kusturur da!
Eğer bir marifet, bir hususi hal ve bir güzel halet bir adamda varsa kendisi onu kendi fiiliyatlarıyla yol arkadaşlarına ve âleme mülayemetle ihlasla, uhuvvetle, hasetsiz, kinsiz ve günahsız arzedebilmelidir.
Yanlışlar yanlışla düzeltilmez. Doğrular ise başka bir doğruya ihtiyaç duyulmadan doğruyu anlatır, ispat eder ve fiiliyata döker.
Onun bunun hatalarını, eksikliklerini, kusurlarını, noksanlarını araştıranlar ve takip edenlerin; kafalarında bir eksiklik ve kendi hallerinde bir noksanlık vardır... Böyleleri adeta mecnun üstü mecnundurlar... Deli demeye hacet kalmaz.
İhlas, uhuvvet, muhabbet, şevk, ümit ve aşk bu yaşadığımız hayat ve hizmet içerisinde hiçbir zaman ulaşılamaz değildirler ve de hiçbir şekilde vazgeçilecek olamazlar. Gayret ve himmetimiz bunları yakalamak için bunlara sahip olup göstermek için olabilmelidir.