BAĞDAT’TA ÇIKAN ED-DİFA GAZETESİNİN MUHARRİRİ İSA ABDÜLKADİR’İN ARABÎ MAKALESİNİN TERCÜMESİ

Bağdat’ta çıkan ed-Difa gazetesi Risale-i Nur Talebelerinden bahisle diyor ki:

Türkiye’deki Nur Talebelerinin İhvan-ı Müslimîn cemiyeti ile alâkaları nedir, ne münasebeti var? Hem farkları nedir? Türkiye’deki Nur Talebeleri, Mısır’da ve bilâd-ı Arap’ta İhvan-ı Müslimîn namında ittihad-ı İslâm’a çalışan cemiyetler gibi müstakil cemiyet midirler? Ve onlar da onlardan mıdır? 

Ben de cevap veriyorum ki:

Nur Talebelerinin ve İhvan-ı Müslimîn Cemiyetinin gerçi maksatları, hakaik-ı Kur’âniye ve imaniyeye hizmet ve ittihad-ı İslâm dairesinde Müslümanların saadet-i dünyevîye ve uhrevîyelerine hizmet etmektir; fakat Nur Talebelerinin beş altı cihetle farkları var:

Birinci Fark: Nur Talebeleri siyasetle iştigal etmez, siyasetten kaçıyorlar. Eğer siyasete mecbur olsalar, siyaseti dine alet yapıyorlar, tâ ki siyaseti dinsizliğe alet edenlere karşı dinin kudsiyetini göstersinler. Siyasî bir cemiyetleri asla mevcut değil.

İhvan-ı Müslimîn ise, memleket ve vaziyet sebebiyle siyasetle, din lehinde iştigal ediyorlar ve siyasî cemiyet de teşkil ediyorlar. 

İkinci Fark: Nurcular, Üstadlarıyla içtima etmiyorlar ve etmeye de mecbur değiller. Kendilerini Üstadlarıyla içtimaa mecburiyet hissetmiyorlar. Ders almak için beraber bulunmaya lüzum görmüyorlar. Belki koca bir memleket bir dershane hükmünde, Risale-i Nur kitapları onların eline geçmekle, üstad yerine onlara bir ders verir. Herbir risale, bir Said hükmüne geçer.

Hem ellerinden geldiği kadar ücretsiz istinsah ederler. Muhtaçlara mukabelesiz veriyorlar ki, okusunlar ve dinlesinler. Bu suretle büyük bir memleket büyük bir dershane hükmünde oluyor.

İhvan-ı Müslimîn ise, umûmî merkezlerde mürşid ve reisleriyle görüşmek ve emirler ve dersler almak için ziyaretine giderler. Ve o umûmî cemiyetin şubelerinde de o büyük üstadla ve naibleriyle ve vekilleri hükmündeki zatlarla yine görüşürler, ders alırlar, emir alırlar. 

Hem umûmî merkezlerde çıkan ceride ve mecellelerin fiyatını verip, alıp, onlardan ders alıyorlar.

Üçüncü Fark: Nur Talebeleri, aynen, âlî bir medresenin ve bir üniversite dârülfünununun talebeleri gibi, ilmî muhabere vasıtasıyla ders alıyorlar. Büyük bir vilâyet bir medrese hükmüne geçer. Birbirini görmedikleri, tanımadıkları ve uzak oldukları halde birbirine ders veriyorlar ve beraber ders okuyorlar. 

Amma İhvan-ı Müslimîn ise, memleketleri ve vaziyetleri iktizasıyla mecelleleri ve kitapları çıkarıyorlar, aktâr-ı âleme neşrediyorlar; onunla birbirini tanıyıp ders alıyorlar.

(Devamı var)

Emirdağ Lâhikası-II, s. 497

Lûgatçe:

aktâr-ı âlem: Âlemin her tarafı, âlemin dört bir yanı.

âlî: Yüce, yüksek.

bilâd-ı Arap: Arap beldeleri, Arap memleketleri.

ceride: Gazete.

dârülfünun: Üniversite.

hakaik-ı Kur’ânîye ve imanîye: Kur’ân ve iman hakikatleri.

İhvan-ı Müslimîn: Merkezi Mısır’da bulunan İslâm’a hizmeti gaye edinen ‘Müslüman Kardeşler’ adındaki bir topluluk.

istinsah etmek: Bir metnin, bir kitabın bir nüshasını yazmak; kopya edip suretini çıkarmak.

ittihad-ı İslâm: İslâm birliği.

mecelle: Kitap, mecmua, dergi, risale.

muhabere: Haberleşme.

muharrir: Yazar.

naib: Vekil, bir kimsenin yerini tutan, işlerini yürüten kimse.

saadet-i dünyevîye ve uhrevîye: Dünya ve ahiret saadeti, mutluluğu.