Bugün, büyük ve merhum kardeşim Molla Abdullah ile Hazret-i Ziyaeddin hakkındaki malûmunuz muhavereyi tahattur ettim. Sonra sizi düşündüm.
Kalben dedim: Eğer perde-i gayb açılsa, bu sebatsız zamanda böyle sebat gösteren ve bu yakıcı, ateşli hallerden sarsılmayan bu samimî dindarlar ve ciddî Müslümanlar, eğer her biri bir velî, hatta bir kutub görünse, benim nazarımda şimdi verdiğim ehemmiyeti ve alâkayı pek az ziyadeleştirecek ve eğer birer âmî ve adi görünse, şimdi verdiğim kıymeti hiç noksan etmeyecek diye karar verdim. Çünkü böyle pek ağır şerâit altında iman kurtarmak hizmeti, her şeyin fevkindedir. Şahsî makamlar ve hüsn-ü zanların ilâve ettikleri meziyetler, böyle dağdağalı, sarsıntılı hallerde hüsn-ü zanlarını kırmakla muhabbetleri azalır ve meziyet sahibi dahi onların nazarlarında mevkiini muhafaza etmek için tasannua ve tekellüfe ve sıkıntılı vakara mecburiyet hisseder. İşte hadsiz şükür olsun ki, bizler böyle soğuk tekellüflere muhtaç olmuyoruz.
13. Şuâ, mektup no: 20, s. 337
***
Ey Risale-i Nur’un Kıymettar Talebeleri ve Benden Daha Bahtiyar ve Fedakâr Kardeşlerim!
Şahsiyetim itibarıyla sizin ziyade hüsn-ü zannınız belki size zarar vermez, fakat sizin gibi hakikatbin zatlar, vazifeye, hizmete bakıp, o noktada bakmalısınız. Perde açılsa, benim baştan aşağıya kadar kusurat ile âlûde mahiyetim görünse, bana acıyacaksınız. Sizi kardeşliğimden kaçırmamak, pişman etmemek için şahsiyetime karşı haddimin pek fevkinde tasavvur ettiğiniz makamlara irtibatınızı bağlamayınız.
Ben, size nisbeten kardeşim; mürşidlik haddim değil, üstad da değilim; belki ders arkadaşıyım. Ben, sizin kusuratıma karşı şefkatkârâne duâ ve himmetlerinize muhtacım. Benden himmet beklemeniz değil, bana himmet etmenize istihkakım var.
Cenab-ı Hakkın ihsan ve keremiyle sizlerle gayet kudsî ve gayet ehemmiyetli ve gayet kıymettar ve her ehl-i imana menfaatli bir hizmette taksimü’l-mesai kaidesiyle iştirak etmişiz. Tesanüdümüzden hâsıl olan bir şahs-ı manevînin fevkalâde ehemmiyet ve kıymeti ve üstadlığı ve irşadı bize kâfidir.
Hem madem bu zamanda her şeyin fevkinde hizmet-i imaniye en ehemmiyetli bir vazifedir hem kemmiyet ise keyfiyete nisbeten ehemmiyeti azdır hem muvakkat ve mütehavvil siyaset âlemleri ebedî, dâimî, sabit hidemât-ı imaniyeye nisbeten ehemmiyetsizdir, mikyas olamaz, medar da olamaz. Risale-i Nur’un talimatı dairesinde ve bizlere bahşettiği hizmet noktasında feyizli makamlara kanaat etmeliyiz. Haddinden fazla fevkalâde hüsn-ü zan ve müfritâne âlî makam vermek yerine, fevkalâde sadâkat ve sebat ve müfritâne irtibat ve ihlâs lâzımdır; onda terakki etmeliyiz.
El-Bâkî Hüve’l-Bâkî
Kardeşiniz Said Nursî
Kastamonu Lâhikası, mektup no: 50, s. 93
LÛGATÇE:
âlûde: Bulaşmış, bulaşık.
âmî: İlmi olmayan, avam, sıradan kimse.
fevkinde: Üzerinde.
hidemât-ı imaniye: İman hizmetleri.
kemmiyet: Sayı durumu, nicelik.
kutub: Evliyalar içerisinde zamanın en büyük mürşidi olan.
muhavere: Konuşma, sohbet.
muvakkat: Geçici.
müfritane: Aşırı derecede.
mütehavvil: Değişken.
perde-i gayb: Gayp perdesi, görünmeyen maneviyat âlemleri üzerindeki perde.
sebat: Sözünde durma, kararlı olma, azimlilik.
şerâit: Şartlar.
taksimü’l-mesai: İş bölümü.
tasannu: Yapmacık.
tekellüf: Gösteriş, yapmacık, sahte tavır.
terakki: Yükselme, ilerleme.
tesanüd: Dayanışma.