Âhirzaman fitnesinin etkisiyle de nefis ve hevesâta yeniliriz. Namazın, Kur’ân’da yetmişten fazla, diğer ibadetlerin de def’atle emredildiğini biliriz. Ama nefsimizin telkinleriyle, his ve hevesin aklımıza hâkim olmasıyla dünyevî meşgaleleri ne yazık ki bahane eder, vaktimizi hiç ölmeyecek gibi geçiririz. Böylece nefsimize uyup zarara rızamızla gireriz. 

Peki, ne yapacağız? Bu dehşetli hâlden nasıl çıkacak ve âhirzaman fitnesinden nasıl korunacağız? İlk iş olarak işlediğimizin günahların bir kusur olduğunu göreceğiz ve bileceğiz. Kendi kusurunu görmek istemeyen nefsimize bu konuda mutlaka söz geçirteceğiz. İkincisi, kusurunu gördü diye nefse asla itimad etmeyeceğiz. Hz. Yusuf (as) gibi bir peygamber bile nefsine itimad etmemiş iken1 biz nasıl itimad edebiliriz ki? Üçüncü olarak, samimî bir şekilde ellerimizi dergâha açıp Allah’ın huzurunda içtenlikle kusurlarımızı itiraf edeceğiz. Onun huzurunda âcizliğimizi, çaresizliğimizi, zayıflığımızı izhar edeceğiz. Son olarak da Tevvâb (tövbeleri çokça kabul eden), Settâr (gizli ve açık işlediğimiz günahlarımızı örten), Ğafûr (biz günahkâr kullarına mağfiret eden) ve Rahîm (biz aciz kullarına merhamet eden) isimlerini şefaatçi ederek tövbe edeceğiz ve âhirzamanın dehşetli fitnesinden her dâim Allah’a sığınacağız.

Bunları yaptıktan sonra sabredeceğiz, bu yönde olan istikâmetimizi bozmayacağız. Âhirzaman fitnesine karşı her dâim teyakkûzda olacağız. Îmânımızın erkânına saldıran bu fitneye karşı îmân ve Kur’ân hakîkatlerine sımsıkı sarılacağız. Kur’ân’ın ma’nevî bir mu’cizesi olan, asrımıza bakan âyetlerini tefsir eden ve zamanın ma’nevî hastalıklarına merhem olan Risâle-i Nûr’u çokça okuyacağız. Okudukça ruhumuz ferahlayacak, kalbimiz nurlanacak, aklımız şüphelerden arınacak böylece âhirzaman fitnesinden korunacağız inşâallah. Çünkü “Risâle-i Nûr’dan ders alan, elbette çok mâsumların kanını ve hukukunu zâyi eden fitnelere girmez ve bilhassa tecrübeleriyle, mükerreren akîm ve zararlı kalan fitnelere hiçbir cihetle yanaşmaz.”2

Ayrıca bizi harama ve günaha sevk eden materyallerden, ortamdan, arkadaş çevrelerinden uzak duracağız. “Zira helâl dairesi geniştir, keyfe kâfi gelir. Harama girmeye hiç lüzum yoktur. Ferâiz-i İlâhiye ise hafiftir, azdır.”3 Namaz başta olmak üzere farz olan ibadetlerimize sebatla devam edeceğiz ve asla ihmal etmeyeceğiz.

Takvalı bir genç olmak için elimizden geleni yapacak, asla yılmayacak ve ümitsizliğe kapılmayacağız. Ümitsizliğin mâni-i herkemâl olduğunun farkında olacağız. Mutlaka Peygamber Efendimizin (asm) sünnete ittiba edeceğiz. Sünnet-i Seniyyeyi hayatımızın her anına yerleştirip yakînen yaşamaya gayret edeceğiz. Sünnet-i Seniyyeyi ne kadar yaşarsak Allah katında değerimizin artacağını ve bu vesîleyle Resul-i Ekrem’in (asm) şefaatine nail olacağımızı unutmayacağız. Peygamberimizin (asm) “Gerçekten Allah, meleklerine karşı ibadet eden bir gençle iftihar ederek buyuruyor: ‘Ey şehvetini Benim için bırakan genç! Ey gençliğini Bana bağışlayan genç! Sen benim nezdimde meleklerimin bazısı gibisin”4 dediğini asla aklımızdan çıkarmayacağız.

Dipnotlar:

1- Yusuf Sûresi 53. Âyet. 2- Tarihçe-i Hayat, Said Nursi, Yeni Asya 2013, S.363. 3- Sözler, Said Nursi, Yeni Asya 2013, S. 52. 4- 1) İmam-ı Gazali, İhyâ i Ulûmi’d-Din, 2: 432.