Bazıları, siyasetine, ticaretine, menfaatine alet amaçlı cümlelerinin önüne veya sonuna bir ‘İslâm’ koyarak, İslâm’a hizmet ettiğini düşünüyor. Aslında asıl amacı, tükenmiş karizmasını, İslâm’ı alet ederek kurtarmaya çalışıyor.

Bu sadece ‘İslâm’ için de yapılmıyor; nerede prim yapan bir değer varsa, onu hemen kendi ile ilişkilendirip, kendini değerli tutmaya çalışır. Büyüklerin büyük sözlerini kullanıp, kendi zayıflıklarını örtmeye kalkar. Bu, tam bir kurnazlıktır. Kendini yükseltmek için hakikati çiğnemek anlamıyla hakikate ihanettir. Oysa bilinir ki, senin içine sinmeyen bir şey, kimsenin içine sinmez. Herkesin senin için bildiğini, senin kendin için bilmemen asıl körlüktür.

Beyefendi, uluslar arası ilişkiler uzmanı, neredeyse alanında okumadığı kitap, yazmadığı makale kalmamış, ama kapı komşusu ile yıllardır konuşmuyor. 

Adam dini sadece başkaları için öğrenmiş, sürekli konuşuyor dağıttığı merhemin ise kendine faydası yok. Yaraya sürülmeyen merhem iyileştirmiyor. Adam, ‘İslâm’ kelimesini, sağa sola kılıç sallar gibi kontrolsüzce kullanıyor, ‘İslâm böyle diyor, İslâm şöyle diyor’ diye haykırıyor; bu tam bir zaaftır. Kendi zayıflıklarını ‘İslâm’la kurtarmaya çabalamaktır.

İslâm, kimsenin sloganına muhtaç değildir. Birilerinin akademik, siyasî, dinî zayıflıklarını örtmek, dökülen karizmalarını kurtarmak amaçlı kullanılamaz. Dini kendi siyaseti için kullanmak, dine en büyük cinayettir.

Ağzından çıkan cümleleri, kaleminden dökülen kelimeleri kendi nefsine ulaşmayan zavallılar, ‘İslâm’ı kullanarak paçalarını kurtarmaya çalışıyor. Bu çok sırıtıyor, gülünç kaçıyor, ‘İslâm’a ihanet kokuyor.

İslâm kullanılan değil, yaşanan bir sistemin adıdır.

Ona tutunan, lâyık olan, yükselir.