Biz ancak İslâm’ın hakikatlerini yaşantılarımıza aktardığımız sürece terakki edebiliriz. Fıtrat-ı asliye bunu iktiza etmektedir. Fakat İslâm hakikatlerinin içerisinde bir tanesi, bu yolu millet bazında, içtimaî gelişme yönünden daha kısa zamana indirgemekte ve ahir zamanın hızlı hayatı içinde hızlı bir gelişme sağlamaktadır. Bu hakikat zekâttır ve İslâmın bir şartıdır.

Bediüzzaman Hazretleri Münâzarât adlı eserinde “Biz kuvvetimizi nasıl toplayıp namus-u İslâmiye-i milliyeyi muhazafa edeceğiz?” sorusuna, başkalarının saatlerce izah edeceği bu soruya, İslâmın tek hakikatini telâffuz ederek anlatmıştır. O da zekâttır. Bizi, milletimizi ve ülkemizi kısa yoldan diğer milletlere yolda yetiştirecek hakikat başta zekât müessesesinin doğru işleyişidir. Ve en büyük sorunlarımız arasında bulunmaktadır.

Üstadımız, “ Fikr-i milliyet ile, milletin cevfinde (içinde) havz-ı kevser gibi bir havz-ı ma’rifet ve muhabbet yapınız. Altındaki suyunu çeken delikleri, maarif ile kapatınız.” (Münâzarât) buyuruyor. Bu havuzun içini dolduran su yollarını İslâm’ın faziletleri ile açıp havuzdaki suyun çöle dağılmasını engelleyin diyor. Ve şöyle devam ediyor: Bu zamana kadar olan bu büyük çeşme yani “zekât”ı, çöle yani seele ve acezeye (dilenci ve acizler) dağıtıp onları zengin ettiniz, gelişmesini sağladınız, güzel “Fakat çölde bir iki tek ağacın yetişmesini mi istersiniz, yoksa çölün orman olmasını mı?” diyerek bu büyük çeşme olan zekâttan bir orman oluşturmanın projesini çizmiştir. Sizler Hanefi ve Şafiî’siniz diyerek bizi Asr-ı Saadete bağlayarak zekâtın veriliş biçimini mezhebimizle yine başta ilim meclislerine aktarmamız gerektiğini, yoksa bu büyük çeşmenin şuristana akacağını ve sadece yaptığımız zekât ibadetinde nefsimizi tatmin edeceğimizi söylemiştir. Diğer türlü havuza aktarılan suların hiç bitmez ve tükenmez bir menba olacağını da eklemiştir. Evet Üstadımız unuttuğumuz bir durumu bize 107 sene önce içtihad ederek bildirmiştir. Milletin kalkınmasının, sadece zengin olandan değil, zeki olanların, kuvvetli olanların ve zamanı olanlarında zekâtını doğru yere vermesi gerektiğini başka milletlere ancak bu şekilde yetişebileceğimizi aktarmıştır.

Peygamber Efendimizin (asm) Medine’yi maddî, manevî inşaa ederken uyguladığı zekât formülünü Üstadımız örnek alarak bizimde dar daireden başlayıp, ülkemize bu hakikati yaşamanın gerekliliğini bildirmiştir.

Açıkçası bir imam hatip mezunu olarak, bu satırların hakikatlerini idrak edene kadar zekât ibadetini anlayamadığımızı fark ettim. Ve dinimizin muradının ne büyük olduğunu şahsımda keşf ettim. Dinimiz şahıslardan önce İslâm milletinin kalkınmasını, çok büyük projeler yerine yine şahısta başlayan bir şart yani zekâtla çok çaba harcamadan sıkıntıları giderebileceğimizi aktarmıştır. Bize bu büyük hakikatleri uygulamak, yaşamak kalmıştır. Evet bir Nur Talebesi olarak bu hakikatler gereği zekâtımızı doğru sarf etmemiz gerekmektedir. İslâmiyetin muradı sistemi geliştirmektir, kuvvetimizi toplayıp namus-u İslâmiye-i milliyeyi muhazafa etmektir.

Unutmayalım “aramızda ancak zekât ile parlayıp çiçek açabilen bir zekâ var” bu da kuruyup gitmezse yani zekâtlarımızı doğru sarf edersek, milletimiz ve ülkemiz başka milletlere yolda karışabilir. Her türlü şahısçılıktan kurtulup, millet faydasına işler yapmış oluruz.

Selâm ve duâ ile…