Altmış beş yılını iman Kur’ân hizmeti ile geçirmiş bir hayat. Başlangıçta üç gün üst üste gördüğü rüyalarda, “Senin mürşidin Sözler’dir” denilerek başlayan bir yolculuk, artık hasta ve hafızasının iyicene zayıfladığı son günlerinde bile unutmadığı namaz ve dersler ile noktalanmıştır. Hasta halinde, kendisini derse götürmesi için çağırdığı kardeşi bile unutmasına rağmen dersleri unutmamıştı.

Samimi ve sadık bir dava adamı olarak yaşadığı için son yıllarında davası da onun elini bırakmamıştı. Allah’tan ümit ediyoruz, hizmet ettiği bu hakikatler mahşerde de elinden tutar ve kendi ifadesi ile cennetin ortasına girmesine vesile olur.

Nasıl ki Üstadımızın hayatı Risale-i Nura bir çekirdek olduysa, Celal abi gibi nicelerinin ihlasla ve fedakârca yaptıkları hizmetler de, okunan derslere kendimizi verip anlamamızda anahtar olup, nicelerimizin hizmete girmesine vesile olmuştur. Bazen bir hal hatır sorulması, bazen mütevazi bir duruş ve konuşma, bazen hizmette bir adım önde olunması gibi nice haller. Bu doğrultuda, Celal abinin önceki yıllarında yapmış olduğu hizmetlerin yanı sıra, son yıllarında yaşlı haliyle gelip derste bulunması bile hizmete vesile olduğuna inanıyorum.

Kendisi güler yüzlü ve kendisine çabuk ülfet edilendi. O yaşlı hali ile “Yaşasın Nurculuk” diyerek cemaate şevk verirdi. Hizmet için para lazım olduğu dönemlerde bile parası olmamasına rağmen, “para itiniz olur” diyerek moralleri yüksek tutardı. Malatya’daki hizmetin başlamasında emeği çoktur ve hizmette zor günleri görmüştür. Baskınlar ve tutuklamalara aldırmadan, okuma yazması olmayan abilerle birlikte hizmete devam etmiştir.

Şevk olsun diye hizmetteki anılarını anlatırdı. O anıların birisinde seneler önce yeni bir dershanenin yapımı için yaşlı bir esnafa gittiklerini anlatırdı. Yaşlı esnaf kendilerine “ben yaşlıyım belki öleceğim” dediğinde, kendisine “Ne ölmesi sen beş lira ver, Allah senin ömrünü beş sene uzatır” demişler. Sonrasında o yaşlı esnaf “Al ula beş lirayı” diyerek parayı vermiş. O kişi, akşam rüyasında canını almaya gelen Azrail’e(a.s) “Daha yeni beş lira verdim” diyerek durumu kurtardığını anlatırdı.

Kendisi cemaati ve meşvereti önemserdi, hafızasının zayıfladığı son yıllarında, seçimde meşveret kararı doğrultusunda hangi partiye oy verileceğini sorardı. Verilen cevabı unutur yarım saat sonra, meşveret kararı nedir diye tekrar sorardı.

Sürekli “Ben bu eserleri ve hizmeti kendi akımla bulamazdım” diyerek hepimizin durumuna tercüman olurdu. Son günlerinde bile “Allah beni bu derslerden alıkoymasın ve Risale-i Nuru okuyan gözlerini almamasını” isteyerek bu dünyadan ayrılıp gitti.

Allah kendisine rahmet eylesin, kabrini Nur ve cennet bahçelerinden bir bahçe etsin. Ayrıca, Celal abinin son yıllarında, kendisini arabaları ile derse getirip götüren ve vefatından sonrada kendi babalarının cenazesiymiş gibi ilgilenen abi ve kardeşlerden de Allah razı olsun. Allah bizlere de, bu yolun yolcusu ve bu yolun yolcuları ile birlikte olmayı nasip etsin.