Duâ, başta Allah sevgisi olmak üzere; diğer varlıklara muhabbeti kazandırır.

 Huzûr sebebi olan duâ, iç dünyamız açısından arınma, ahlâkî yönden yücelme eylemidir.

● Kendi kendini motiveyle kontrol edebilme yeteneği kazandıran duâ insanı; iş bağımlılığından, nefsî, indî / subjektif, süflî arzu ve istekler cenderesinden, beşerî baskı ve minnetlerden kurtarıp, aradaki vasıta ve perdeleri kaldırıp, gerçek hürriyete kavuşturur. 

● Duâ, doğrudan doğruya dert ve sıkıntıların gidericisi olan ve bütün ihtiyaçları karşılayan Allah’a muhatap eder. Dolayısıyla mânevî bir sır, bir ilâç olur. 

● Duâ eden, duâsıyla iç dünyasını kirleten olumsuz / negatif duygu, düşünce, kir ve paslardan temizler. 

● Duâ, duygu ve düşünceleri bir noktaya yönlendirir, maddenin kıskacından, dünyevî beklenti ve çıkarlardan kurtarmaya sebeptir. Duygularını kesret / çokluk âleminden çekip, Tevhîde kanalize eder. Bu ise, ruhu dinlendirir.

● Kendi kendine iyiyi, güzeli telkin eden; mükemmele niyetlendiren  duâ, şuûraltına Rahmânî duyguları filizlendirerek olgunlaştırır. 

● Duâ dünya ve içindekilerle beraber, nefsin etrafında dolanmaktan kurtarıp, O’na tevcih eder, yani, çokluktan, dünya problemlerinden, sıkıntılarından sıyırıp, ruha nefes aldırır ve dinlendirir. 

● Duâ ile insan, zamanı kayıt altına alır. Kendisini programlar, plânlar, ayarlar. 

● Duâ, güven verir; altından kalkılması imkânsız meseleleri, gücü sonsuz olan Allah’a havâle ederek; sırtındaki problemler yumağından, ağır yüklerden kurtarır. 

● Günlük işler ve olumsuz hâdiseler içinde yorulan, enerjisi tükenen insan, duâ ile şarj olur. Beyin hücrelerini yeniler; âdeta duygularına cilâ vurur.

● Duâ ile af dileyen, bağışlanmasını isteyen herkes, kirlerden temizlenerek iyiye, güzele motive olur. 

● Duâ, yanlışları silen bir silgi gibi, insanın işlediği günah, hata ve kusurları silerek; akla, kalbe ve vicdâna yaptıkları baskıları bertaraf eder. Günahlar, siyahlandıra siyahlandıra kalbimizi yaralar ve sırtımıza ağır yükler yükler. Dolayısıyla kendimizi müthiş bir baskı ve korku içinde hissederiz. Bundan kurtulmak için, ya inkâra yeltenilir, ya huzurdan, ibadetten kaçılır; gaflet bataklığına saplanılır. Veya Hıristiyanlıkta olduğu gibi duâ da maddîleştirilir. Yânî bir sömürü ve baskı aracı hâline getirilir, insanlar âdeta duâ ile esaret altına alınır, köleleştirilir. 

Bir kulluk görevi olarak duâ, günahların izlerini vicdânlardan siler, rûhu arındırır ve psikolojik rahatlamayı sağlar.