Vecd/trans veya istiğrak anında bedenimizde ve psikofizyolojik yapımızda da birtakım değişiklikler meydana gelir:

•Vecd/istiğrak (trans) ile fizikî, bedenî güç ve duyularla dışarıdan gelen uyarılar en az düzeye indirilerek ruh/duygu gücü ortaya çıkarılır. 

•Bedende solunum, dolaşım vs. açısından kontrollü bir azalma, eksilme görülür. 

•Duyular rahatlar ve halî (yaşanarak, derunî) zevklere ulaşılır. 

•Enerji kalbe, zihne ve hayale aktarılır. 

•Zihin dış dünya ile bağlantısını tamamen keser. 

•Benlik ve duyular âleminden sıyrılınır. 

•Maddeye âit hatıralar yok olur.

•İlâhî hakikatlerle dolup mest olunur. 

•“Varlık şuuruna” ulaşarak tam bir murakabeye girilir; 

•Mecazî (dünyevî, maddî, nefsî) sevdiklerinden uzaklaşarak hakikî aşka ulaşılır. Böylece, duyu ve duygularını dünyevî ilgilerden arındırıp Allah’a bağlanan, kendinden geçip nihayet derecede İlâhî aşk ve vecd dalgınlığına girer. 

İsteyen herkes, her zaman vecd ve istiğraka giremez. Bunun için, sükûn çağın şartlarına uygun modern metotlarla riyazete girip, yani yeme içme gibi maddî, nefsî ihtiyaçları minimum seviyeye indirip, ilim/tefekkür (meditasyon)/zikir gibi manevî antrenmanla ve direkt olarak eserden müessire, san’attan san’atkâra ulaşmaktır.

Kur’an’ın hakikatlerinden sızan Nurlar ve o Nurlara tercümanlık eden Sözler (Risale-i Nur), o özelliğe sahip. Çünkü Risale-i Nur, yüksek bir tefekkür ürünüdür. İnsanın bütün meselelerini ele alarak aklî/mantıkî/ilmî ispat ve izahlar yaparak ruh/duygu, hâkimiyetini, duyu kontrolü ve yönlendirmesini sağlıyor, kalbi işlettiriyor. 

Her ortamı, her varlığı, İlâhî gerçeklerin okunabileceği, tefekkür edilebileceği bir yapıya büründürüyor. Böylece başta akıl olmak üzere ruh ve duyguları tatmin ederek sükûnet/emniyet/huzur veriyor, derin bir rahatlama, İlâhî bir vecd özelliği kazandırıyor.