Ey zalimler!

Gözyaşları acıdır ve yakar sizi. 

Ne o? Bu kadar aradınız, sordunuz da…gecenizi gündüze kattınız. Eee! Bu ne? Dünyayı gözyaşına boğmak için miydi?! Meramınız ne? İnsan gibi yaşamanın izleri elinizde, sözleri dilinizde yoksa fazlalıksınız işte! Demek mektepler insanca yaşamanın yollarını öğretmemiş; kapatın gitsin.

*

KATİLİN ÖLÜMÜ

Çocuklar değil sadece…

Analar, babalar  değil…

Orada kurtlar kuşlar da var.

Çiçekler, arılar var.

Orada sabahlar, akşamlar var.

Çaylar demlenirdi orada.

Kanlı toprakları ne yapacaksın?

Dünya ebedî mi sana!

Ne ya; bugün yarın öleceksin!

Bu kan ellerinden hiç çıkmayacak.

Çocukların ağıtları büyüyecek kulaklarında.

Ölüm de kurtuluşun olmayacak.

Kan denizinde yanacaksın; yüzün hiç gülmeyecek.

Senin artık başka bir adın var.

Kimseler acımayacak sana.

Çığlıklarını kimseler duymayacak.

*

HUZURSUZ DÜNYA

Yaşamak fakiri dünya.

Almış eline silahı;

Dan, dan, dan…

Çocukları ağlatan sen…

Fakirliği çoğaltan sen… 

Gözümden düştün, be!

Şurda yaşayacaktık biraz.

Biraz gökyüzüne bakacaktık.

Doyasıya nefes alacaktık.

Bu dünya çok geldi sana.

İyi ki ölümlüsün;

Tek tesellim bu…

Bana kalırsa çek, git!

Git de evinde otur.

Sana diyorum, sana!

Çok şeyin var; huzurun yok!

Haberin yok; insan gelmiştin;

Nasıl gidiyorsun burdan?

*

ACININ FOTOĞRAFI

Bu hangi acıdır;

Gelir…

En ince yerine konar

Kalbimizin.

Kalbimiz muttasıl kanar.

Alel acele…

Cennete taşınan…

Analar, babalar, çocuklar…

*

DÜNYA ÖLÜRKEN

Ölen insanlık değil; dünya…

Kopan savaşlar değil; kıyamet…

Bunlar son durağa alâmet…

Bu kıyafeti hep beraber dikiyoruz.

*

KANLI OYUN

Gördük, gördük.

Batı’yı da gördük Doğu’yu da.

Olana, bitene seyirci herkes.

Ne demokrasi, ne hürriyet…

İnsanlık, medeniyet hepsi ölü…

Evler, okullar her yer boş…

Dünya koşa koşa buraya geldi.

Yaşatmak yok; öldürmek çok…

İflas etmiş bir dünya…

Tek sermayeleri cehalet…

Kıyamet yakın demek…

İçiniz dışınıza çıktı; gördük.

Kanlı bir oyunmuş hepsi; o kadar.