İki buçuk milyon kendi halinde insan dünyanın gözüne battı. Ey dünya, yaşadığını zannetme; meğer çoktan ölmüşsün de… biz de imrenir dururduk oyuncak medeniyetine; yokmuşsun be!
Bu çocukların kanı ömür boyu üstünüzde kalacak. Uykularınızdan hep o çocukların çığlığıyla uyanacaksınız.
Bebeklere bile yaşama hakkını çok gören bir yere geldi, dünya. Memnun musunuz!
***
YAZ(A)MAMAK:
Haksızlık karşısında nice “yazarçizerdüşünür”lerin “yazmazçizmezdüşünmez” olduğunu gördüm. Hattâ arkadaşlarımdan çoğunun... Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır, diye bellememiş miydik!
***
ALIŞMAK KÖTÜSÜ:
Hırsızlık... yalan... yağma... Bir başladı mı arkası gelir; alışmış kudurmuştan beterdir.
İsraf... gurur... gürültü... gevezelik... iftira... kin... Sevgili Yunus, nerdesin?
***
TOZ VE SÖZ:
Rahmetli annem derdi ki: “Halının tozu, kötünün sözü bitmez!
***
MERHABA DOSTUM!
Dur bi’ dakika! Hemen kızma! Çembere alma beni! Yaftalama! Sen öyle düşün; ben de böyle... Surat asma! Bunca yıl dostuz... Bir ânda bu çizikler… Ses yükseltmeler… Alay etmeler… Küçümsemeler… Kitap öyle yazmıyor! Uhuvvet diyor. Muhabbet diyor. Ah bu gıybet! Bırak beni böyle... Sen de kendine benze. Ağır lafları taşıyamam; sen de taşıma! Biraz Sükûnet... Biraz tebessüm... Bu bitmez kavgalar dursun kenarda. Bu dipsiz laf yetiştirmelere veda... Dünya, ahiret dostum... merhaba!
***
ZAM VE ŞİİR:
Zamlara alıştık diyorsa biri, şiirden uzak; paraya yakın demektir. Ötesi akla ziyan…
Öne çıksın şu açlığa alışanlar. Ya Rabbi!
Başta aklım; her şeyim sana emanet…
***
MEDENİYET:
Medeniyetin olduğu yerde, gülen çok; ağlayan az olur. Kanun önünde herkes eşit olur. Adım başı yasaklar olmaz. Gülen yüzler ortalığı kaplar. Asık suratlar alıcı bulmaz. Kuşların, kedilerin, ağaçların hayat hakkına saygı duyulur. Kimse kimsenin huzurunu bozamaz. Ben yaptım oldu’lar olmaz. Sokakların ismi, kendisi öyle kolay kolay değişmez. Diploma almışsan onu süs olsun diye duvara asmaz, birisine kiraya vermezsin; o diploma değerini bulur. Tecrübenin peşine düşülür. İnsan, “insan” doğduğunun tarifsiz hazlarını yaşar.
***
ONA BENZEMEK:
Ona benzemek istiyorsak yalanın dilimizi kirlettiğini bileceğiz. Adalet baş tacımız olacak. Kim olursa olsun herkesin hakkını gözeteceğiz. Kim olursa olsun yanlışını, doğrusunu usulünce, çekinmeden söyleyebileceğiz. Ona benzemek Kur’an’ı kainat gibi; kainatı Kur’an gibi okumak, kendimizi Kur’an eylemektir. O, kin gütmezdi. Müşfikti. Cömertti. Ona, buna parmak sallamazdı. Mütevazı idi. Mütebessimdi. Çiçekte, böcekte, ayda, güneşte, yıldızlarda... O’nun Lâtif, Müzeyyin, Mülevvin, Musavvir, Mukaddir, Nur ve daha nice Esma’sını aklıyla, kalbiyle ve daha nice hasseleriyle, latifeleriyle okurdu. Ona benzemek insan gibi yaşamanın ta kendisi... Ondan uzak kaldıkça vahşiliğin kapılarına dayanıyoruz. İnsan nasıl olur’un cevabı işte o...