*

Adım: İnsan...

Dilim: İnsanca...

*

İmtihan sorularının çok zoruyla bir kere daha karşı karşıyayız. Kolayından, ortalama, yuvarlak, herkesin bildiği tarzda cevaplarla geçiştirilecek gibi değil. 

Adaletten ayrılmayacaksın.

Bile bile karıncayı ezmeyeceksin. 

Bir de sorularım var:

“Kaç kitap okudun? 

Kaç kelimen var? 

Tarih bilir misin? 

Kendini ne kadar tanıyorsun? 

Her duyduğuna hemen inanıyorsan; seninle nasıl konuşacağız?” 

Her zaman insan kalmak diye birinci özelliğimiz hep taze kalacak bu arada! 

Yani tezekkür, tefekkür, teşekkür hallerimiz ne durumda; en azından “geçer” not alır mı?

*

Gerçek gündem: İnsanca yaşamak...

Bunu unutturmak için önümüze, yaşamayı unutturan haberleri savuruyorlar. Meselâ bir ay televizyon seyretmeyenin kaybı olmaz; huzura kavuşur. Televizyonsuz, internetsiz zamanlar bana bu zamana göre mutlu zamanlar adası gibi gelir.

*

Boş gidip dolu dönüyorsan; karanlık gidip nurlanıyorsan... git oralara. Yoksa oyalanma orda burda. Dur da bir şey diyeyim: Fani boyalarla, gelgeç aşklarla boyalanma. Foyan meydana çıkmadan dost aynalarda ara, bul kendini.

*

Konuşamayacak niye insanız?!

*

Hep sen konuşacaksan ben yavaş yavaş gideyim {de sen rahat konuş!}

*

İstediğini söylersen; istemediğini işitirsin, demiş atalar. Kırk düşün; bir söyle, de aynı kapıya çıkıyor. Söylemek san’at; susmak da... Okuma, yazma kurslarının yanında bir de “susma” kursları da açılmalı.

*

Gazetelerde, haberlerde kanlı haberler... Paylaşılamayan ne acaba! Üç yüz; bilemedin beş yüz inatçı, hırslı, nefsi Firavunlaşmışlar dünyayı ateşe atıyor. Milyarların Said Nursî’nin kavgasız dilini yürürlüğe koyması gerekiyor. Dünya, nefsine tapanlara terk edilemez.

*

Yok, yok... kuşlar ötüyor hâlâ;

Ağaçlar o kadar dâvetkâr ki...

Vakit var;

Dönebiliriz İncelikler Ülkesi’ne.

*

Sevmek; hayatı ciddiye almaktır. Kıvamıdır hayatın.

*

Hiçbir bahar evvelkinin tekrarı değil. Peki niye aynı film “kara”larını bunca yıldır bize seyrettiyorsunuz?!... Bakmıyorsunuz ki âlem her ân yenileniyor. 

*

Dikkat, dikkat!

“Ben insanım!” diyenlerin dikkatine,

Gökyüzünde dolunay var!

Bizim için parlatılmış.

Demin ben selâmladım:

“Ay Kardeş!” 

“Ay! Kardeş!” dedim.

Daha bir gülümsedi!

*

Çareyi soruyorsanız söyleyim de... sormazsınız, o zaman ben de susayım! Susadığınızda haber verin! Çöl gibi yandığınızda... Mecnun, Ferhat... bir şey olduğunuzda...